Paris İklim Anlaşması'nda ülkelerin öncelikleri sorunu: Türkiye örneği
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada, Paris İklim Anlaşması'nın onaylanması ve uygulanmasında devletlerin çekinceleri Türkiye örneği üzerinden değerlendirilmektedir. Bu çalışmada tarihsel bir analiz yapılmaktadır. Çünkü çevre sorunları 1972 yılında düzenlenen Stockholm Konferansı ile BM kapsamına girmiştir. Bu çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Paris İklim Anlaşması'na giden süreç ana hatlarıyla ele alınmaktadır. Bu bağlamda, çevre sorunlarının BM kapsamına alındığı 1972 tarihi esas alınmıştır. Çalışmanın kapsamında da çevre konusunun BM çatısında ele alındığı anlaşmalar ve sözleşmeler yer almaktadır. Sera gazı salınımı azaltımı başta olmak üzere çevre sorunlarının çözümüne yönelik düzenlemeler içeren BM kapsamında yapılan son anlaşma niteliğinde olması nedeniyle Paris İklim Anlaşması çalışmada değerlendirilmektedir. BMİDÇS'den Paris İklim Anlaşması'na kadar yapılan anlaşmalar çözüm için istenen başarıyı elde edememiştir. İkinci bölümde Paris İklim Anlaşması ana hatlarıyla değerlendirilmektedir. İmza ve onay süreçlerinde başarılı kabul edilen Paris İklim Anlaşması'nın uygulama sürecinde devletlerin henüz öngörülen adımları atmadığı görülmektedir. Üçüncü bölümde ise Paris İklim Anlaşması'nı uygulama konusunda devletlerin çekinceleri Türkiye örneği üzerinden değerlendirilmektedir. Türkiye'nin ve diğer birçok devletin Paris İklim Anlaşması'nın öngördüğü tedbirleri alması durumunda kalkınma hedeflerinin aksamasında endişe ettikleri görülmektedir. Çevre ile uyumlu bir şekilde sürdürülebilir kalkınma adımları da devletler tarafından çeşitli sebeplerle yavaş ilerletilmektedir. Finansal ve teknolojik yeterlilikler konusunda da yaşanan aksaklıklar önceki çevre anlaşmalarında olduğu gibi Paris İklim Anlaşması'nı da olumsuz etkilemektedir. Paris İklim Anlaşması'nın onaylanması ve uygulanmasının Türkiye'nin çevre sorunlarının çözümünde kendi güvenliği açısından gerçekleştirilmesi gerektiği çalışmanın elde ettiği sonuçlardandır.
In this study, the reservations of the states in the ratification and implementation of the Paris Agreement are evaluated through the case of Turkey. This study uses methodology of historical analysis. Because environmental problems have been included in the scope of the UN with since the Stockholm Conference held in 1972. This study consists of three parts. In the first part, the process leading to the Paris Agreement is discussed in outline. In this context, the year of 1972 when environmental problems were included in the scope of the UN was taken as a basis. Within the scope of the study, there are agreements and conventions in which the environmental issue is handled within the framework of the UN. The Paris Agreement is considered in the study, as it is the last agreement made within the scope of the UN, which includes arrangements for the solution of environmental problems, especially greenhouse gas emission reduction. Agreements from the UNFCCC to the Paris Agreement have not achieved the desired success for a solution. In the second part, the Paris Agreement is evaluated in outline. It is seen that the states have not yet taken the foreseen steps in the implementation process of the Paris Agreement, which was considered successful in the signature and ratification processes. In the third part, the reservations of the states regarding the implementation of the Paris Agreement are evaluated through the case of Turkey. It is seen that if Turkey and many other states take the measures stipulated by the Paris Agreement, they are concerned about the disruption of their development goals. Sustainable development steps in harmony with the environment are also slowly progressed by the states for various reasons. Disruptions in financial and technological competences negatively affect the Paris Agreement, as in previous environmental agreements. It is one of the results of the study that the ratification and implementation of the Paris Agreement should be carried out in terms of Turkey's own security in the solution of environmental problems.
In this study, the reservations of the states in the ratification and implementation of the Paris Agreement are evaluated through the case of Turkey. This study uses methodology of historical analysis. Because environmental problems have been included in the scope of the UN with since the Stockholm Conference held in 1972. This study consists of three parts. In the first part, the process leading to the Paris Agreement is discussed in outline. In this context, the year of 1972 when environmental problems were included in the scope of the UN was taken as a basis. Within the scope of the study, there are agreements and conventions in which the environmental issue is handled within the framework of the UN. The Paris Agreement is considered in the study, as it is the last agreement made within the scope of the UN, which includes arrangements for the solution of environmental problems, especially greenhouse gas emission reduction. Agreements from the UNFCCC to the Paris Agreement have not achieved the desired success for a solution. In the second part, the Paris Agreement is evaluated in outline. It is seen that the states have not yet taken the foreseen steps in the implementation process of the Paris Agreement, which was considered successful in the signature and ratification processes. In the third part, the reservations of the states regarding the implementation of the Paris Agreement are evaluated through the case of Turkey. It is seen that if Turkey and many other states take the measures stipulated by the Paris Agreement, they are concerned about the disruption of their development goals. Sustainable development steps in harmony with the environment are also slowly progressed by the states for various reasons. Disruptions in financial and technological competences negatively affect the Paris Agreement, as in previous environmental agreements. It is one of the results of the study that the ratification and implementation of the Paris Agreement should be carried out in terms of Turkey's own security in the solution of environmental problems.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Paris iklim anlaşması, Sürdürülebilir kalkınma, Çevre sorunları, İklim değişikliği, Sera gazı salınımı, The paris agreement, Sustainable development, Environmental issues, Climate change, Greenhouse gas emission
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Alaztuğ, M. (2021). Paris İklim Anlaşması'nda Ülkelerin Öncelikleri Sorunu: Türkiye Örneği. (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
