Misdiagnosis of Bipolar Disorder: Rare or Frequent?
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2023
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Background: Much as there have been limited number of studies which have examined misdiagnosis of bipolar disorder, it is so difficult to say that there is enough systematic research to identify the diagnostic rate of bipolar disorder. In our literature search, we could not find any study in our country about misdiagnoses before diagnosis of bipolar disorder. Therefore, we planned our study. Methods: The present study was done at xxx University, School of Medicine, Department of Psychiatry. Patients who were from both out-patient and in-patient clinics were included in the study. After a selection process, 171 patients with bipolar disorder were enrolled. In this group of patients, misdiagnosis of bipolar disorder were investigated. Results: Of the patients, 56.14 % had misdiagnosis of bipolar disorder. The most frequent misdiagnosis was fetermined to be major depressive disorder (in fifty cases, 54.3%). Followings were schizoaffective disorder (in 18 cases, 24.3%), schizophrenia (in 13 patients, 24.3%), delusional disorder (in 13 patients, 24.3%), dysthymic disorder (in 10 cases, 15.9%), generalized anxiety disorder ((in 10 cases, 15.9%), obsessive compulsive disorder (in seven cases, 12.6%), paranoid personality disorder (in two cases, 4.1%). Conclusions: The results of the study suggest that bipolar disorder is frequently misdiagnosed and that the most frequent misdagnoses were major depressive disorder and following psychotic spectrum disorders. Clinicians should be aware of frequent misdiagnosis in patients with bipolar disorder.
Amaç: Bipolar bozukluğun yanlış tanısını inceleyen sınırlı sayıda çalışma olmasına rağmen, bipolar bozukluğun tanı oranını belirlemek için yeterli sistematik araştırma olduğunu söylemek çok zordur. Yaptığımız literatür araştırmasında Ülkemizde bipolar bozukluk tanısı almadan önce koyulan yanlış tanılarla ilgili bir çalışmaya rastlamadık. Bu sebeplerle çalışmamızı planladık. Metod: Bu çalışma xxx Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı’nda yapıldı. Hem ayaktan hem de yatan hasta kliniklerinden gelen hastalar çalışmaya dahil edildi. Bir seçim sürecinden sonra bipolar bozukluğu olan 171 hasta alındı. Bu hasta grubunda bipolar bozukluk yanlış tanısı araştırıldı. Bulgular: Hastaların yüzde 56,14’ünde bipolar bozukluk yanlış tanısı vardı. En sık yanlış tanı majör depresif bozukluk olarak belirlendi (elli vakada %54,3). Bunu şizoaffektif bozukluk (on sekiz hastada %24,3), şizofreni (on üç hastada %24,3), sanrılı bozukluk (on üç hastada %24,3), distimik bozukluk (10 olguda %15,9), yaygın anksiyete bozukluğu (on olguda %15,9), obsesif kompulsif bozukluk (yedi olguda %12,6), paranoid kişilik bozukluğu (iki olguda %4,1). Sonuç: Çalışmanın sonuçları, bipolar bozukluğun sıklıkla yanlış teşhis edildiğini ve en sık yanlış tanıların majör depresif bozukluk ve ardından psikotik spektrum bozuklukları olduğunu göstermektedir. Klinisyenler bipolar bozukluğu olan hastalarda sık görülen yanlış tanıların farkında olmalıdır.
Amaç: Bipolar bozukluğun yanlış tanısını inceleyen sınırlı sayıda çalışma olmasına rağmen, bipolar bozukluğun tanı oranını belirlemek için yeterli sistematik araştırma olduğunu söylemek çok zordur. Yaptığımız literatür araştırmasında Ülkemizde bipolar bozukluk tanısı almadan önce koyulan yanlış tanılarla ilgili bir çalışmaya rastlamadık. Bu sebeplerle çalışmamızı planladık. Metod: Bu çalışma xxx Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı’nda yapıldı. Hem ayaktan hem de yatan hasta kliniklerinden gelen hastalar çalışmaya dahil edildi. Bir seçim sürecinden sonra bipolar bozukluğu olan 171 hasta alındı. Bu hasta grubunda bipolar bozukluk yanlış tanısı araştırıldı. Bulgular: Hastaların yüzde 56,14’ünde bipolar bozukluk yanlış tanısı vardı. En sık yanlış tanı majör depresif bozukluk olarak belirlendi (elli vakada %54,3). Bunu şizoaffektif bozukluk (on sekiz hastada %24,3), şizofreni (on üç hastada %24,3), sanrılı bozukluk (on üç hastada %24,3), distimik bozukluk (10 olguda %15,9), yaygın anksiyete bozukluğu (on olguda %15,9), obsesif kompulsif bozukluk (yedi olguda %12,6), paranoid kişilik bozukluğu (iki olguda %4,1). Sonuç: Çalışmanın sonuçları, bipolar bozukluğun sıklıkla yanlış teşhis edildiğini ve en sık yanlış tanıların majör depresif bozukluk ve ardından psikotik spektrum bozuklukları olduğunu göstermektedir. Klinisyenler bipolar bozukluğu olan hastalarda sık görülen yanlış tanıların farkında olmalıdır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Bipolar disorder, misdiagnosis, frequency, Bipolar bozukluk, yanlış tanı, sıklık
Kaynak
Selçuk Genel Tıp Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
33
Sayı
4
Künye
Kaya, Ş., Taşcı, G., Korkmaz, S., Atmaca, M., (2023). Misdiagnosis of Bipolar Disorder: Rareor Frequent?. Selçuk Genel Tıp Dergisi. 33(4), 372-376.
DOI: 10.54005/geneltip.1178626
https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/2664689
