Evaluation of Clinical Effectiveness of Self-Monitoring Blood Glucose Level in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus Treated with Non-Insulin Regimens in Düzce: Primary Care-Based Study

Küçük Resim Yok

Tarih

2015

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Amaç: Kendi kendine kan şekeri (SMBG) takibi sıklıkla tavsiye edilmesinin yanında, etkinliği tartışmalıdır. Burada, SMBG kullanımının diyabetteki sıklığını ve Türkiyede Düzce ilinde birinci basamakta tip 2 diyabet (T2DM) olan hastalarda etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Kesitsel ve birinci basamak-tabanlı çalışmaya oral anti-diyabetik ajanlar ile tedavi olan T2DM'li toplam 680 hasta alınmıştır. SMBG kullanım durumu kullanmayan, günlük, haftalık ve aylık kullanan seklinde kaydedilmiştir. Metabolik ve glisemik indeksler SMBG kullanım durumuna göre karşılaştırılmıştır. Bulgular: Hastaların 2/3 ten fazlası SMBG uygulamaktadır. Günlük, haftalık ve aylık SMBG kullananların oranı sırası ile 13,2%, 32,1% ve 24,5% idi. Bunların da çoğunluğu düzensiz kullanıyordu (59,4%). Fakat düzenle kullananların oranı 24,3%. SMBG kullanım durum grupları arasında HbA1c, Açlık kan şekeri ve tokluk kan şekeri olan glisemik indeksler için farklılık gözlenmemiştir (Sırası ile p0.655, p0.721 ve p0.389). Sonuç: Yüksek ve düzensiz SMBG kullanımı olsa da, SMBG kullanım durumları arasında hiçbir fark yoktu. Bu nedenle, aile hekimleri kendi kendine kan şekeri izlemini dikkatli ve bilinçli olarak tavsiye etmelidir. Hastalar eğitimle bilgilendirilmiş ve kendi yeterliliklerini kazanmasından sonra SMBG kullanımı önerilmelidir. Türkiye'de SMBG kullanımının klinik etkinliği hakkında genel bir kannat için ileri düzeyde araştırmalar yapılmalıdır
Objective: Self-monitoring blood glucose (SMBG) is frequently recommended, beside its controversial efficacy. Herein, it was aimed to evaluate frequency of SMBG and its efficacy among patients with type 2 diabetes (T2DM) in primary care settings in Düzce Province of Turkey. Methods: The cross-sectional and primary care-based study enrolled a total of 680 patients with T2DM treated with oral anti-diabetic agents. Status of SMBG was recorded as non-use, daily, weekly and monthly. Metabolic and glycemic indexes were compared according to statuses of SMBG use. Results: Over the two-third of the patients were user of SMBG. The frequency of daily, weekly and monthly use of SMBG was 13.2%, 32.1% and 24.5%, respectively. Of them, the majority have irregularly used SMBG (59.4%). However, the ratio of patients who have regularly used SMBG was just 24.3%. No significant difference was observed between statuses of SMBG in glycemic indexes of HbA1c, Fasting blood glucose and post-prandial blood glucose (p0.655, p0.721 and p0.389). Conclusions: Although the high and irregular use of SMBG, there was no difference between status of SMBG. Therefore, the family physicians should consciously advice self-monitoring blood glucose. It should be recommended after the patients are competent and empowered with education for its use. Further investigations should be carried out to general idea on clinical effectiveness SMBG in Turkey.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Genel ve Dahili Tıp

Kaynak

KONURALP TIP DERGİSİ

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

7

Sayı

1

Künye