Rousseau ve Nietzsche'de dil ve müzik ilişkisi üzerine

Bu tezin amacı, Jean-Jacques Rousseau'nun Melodi ve Müziksel Taklit ile İlişki İçinde Dillerin Kökeni Üstüne Deneme adlı eseri ile Friedrich Nietzsche'nin Tragedyanın Doğuşu adlı eseri bağlamında dil ve müzik ilişkisini incelemektir. Bu doğrultuda, sözlü müzik problemi adı altında dilin enstrümantal müzik üzerindeki etkileri tartışılmaktadır. Müziğin saf haliyle mi yoksa sözler ile birlikte mi olması gerektiği iki filozofun görüşleri ışığında ortaya koyulmaktadır. Rousseau'ya göre dil ve müzik aynı kökene sahip olmasına rağmen zamanla dilin yetkinleşmesiyle ikisi birbirinden ayrılmıştır ve dil, müziğin yozlaşmasına neden olmuştur. Nietzsche'ye göre ise müzik bütün sanatların en üstünde olandır. Bunu, Tragedyanın Doğuşu'nda Apollon ve Dionysos'un mitolojik özelliklerinden ve simgelediği şeylerden bahsederek anlatır. Onun için müzik, saf haliyle olmalıdır. Nietzsche böyle düşünse de dil ve mimiği tamamen yok saymaz. Bu ögelerin dengeli biçimde bir arada olması gerekir. Fakat farklı yasalara ve zamana bağlı olan bu öğeler için dengeyi oluşturmak çok zordur. Bu çalışmada her ne kadar Rousseau ve Nietzsche'nin müziğin kökenine dair görüşleri karşıt gibi görünse de aslında aynı temel sorun üzerinde birleştikleri gösterilecektir.

The aim of this thesis is to examine the relationship between language and music in the context of Jean-Jacques Rousseau's The Origin of Languages, Melody and Musical Imitation and Friedrich Nietzsche's The Birth of Tragedy. In this respect, the effects of language on instrumental music are discussed under the problem of verbal music. Whether music should be in its pure form or with lyrics is revealed in the light of two philosophers' views. For Rousseau, although language and music have the same origin, in time, with the development of language, they have separated from each other and language has caused the degeneration of music. According to Nietzsche, music is the highest of all arts. He explains this in The Birth of Tragedy by mentioning the mythological characteristics of Apollo and Dionysus and the things they symbolize. Music, says Nietzsche, should be in its pure form. Although Nietzsche thinks so, he does not completely ignore language and mimic. These elements should cooperate together in a balanced way. However, it is very difficult to establish a balance for these elements that are subject to different laws and time. In this study, it will be shown that although Rousseau and Nietzsche's views on the origin of music seem to be opposite, they actually agree on the same basic problem.