Türk Hukuku ve Avrupa Birliği Direktifleri Işığında Tele-Tıp
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2022 Haziran
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Yüz yüze sağlık hizmetlerinin yerine alternatif olarak, sağlık hizmetlerinin uzaktan sağlanması zaman geçtikçe yaygınlaşmaktadır. Hasta ile hekimin fiziksel olarak aynı ortamda bulunmaksızın, teknolojik araçlar kullanılarak gerçekleştirilen sağlık hizmeti tele-tıp olarak adlandırılmaktadır. Avrupa Birliği hukukunda tele-tıp hizmetlerine ilişkin temel Direktif 2011/24 sayılı Direktif’tir. Diğer AB Direktifleri ise, niteliğine uygun olduğu ölçüde tele-tıp hizmetlerinde de uygulanabilir niteliktedir. Türk hukukunda tele-tıp hizmetleri üst sözleşme olarak mesafeli hizmet sözleşmesi, hekim ile hasta arasındaki esas sözleşme ise vekâlet sözleşmesi kapsamında değerlendirilmelidir. Türk hukukunda konuya özgü ilk düzenleme olan Uzaktan Sağlık Hizmetlerinin Sunumu Hakkında Yönetmelik 10.02.2022 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Dolayısıyla söz konusu Yönetmelik hükümleri konuya ilişkin olarak öncelikle uygulama alanına sahiptir. Bu Yönetmeliğin yetersiz kaldığı hususlarda ise, konuya ilişkin yürürlükte olan yasal mevzuatlar niteliğine uygun olduğu ölçüde uygulama alanı bulacaktır.
As an alternative to face-to-face health services, remote provision of health services is becoming more common. Tele-medicine is the health service performed by using technological tools without the patient and physician being physically in the same area. The main Directive on tele-medicine services in European Union law is Directive 2011/24. Other EU Directives are applicable to telemedicine services to the extent that they are suitable for their nature. In Turkish law, tele-medicine services should be evaluated within the scope of the distance service contract as the super contract, and the main contract between the physician and the patient within the scope of the mandate contract. The Regulation on the Delivery of Remote Health Services, which is the first subject-specific regulation in Turkish law, entered into force on 10.02.2022. Therefore, the provisions of the mentioned Regulation primarily have a field of application in relation to the subject. In cases where this Regulation is insufficient, the legal regulations in force on the subject will find an area of application.
As an alternative to face-to-face health services, remote provision of health services is becoming more common. Tele-medicine is the health service performed by using technological tools without the patient and physician being physically in the same area. The main Directive on tele-medicine services in European Union law is Directive 2011/24. Other EU Directives are applicable to telemedicine services to the extent that they are suitable for their nature. In Turkish law, tele-medicine services should be evaluated within the scope of the distance service contract as the super contract, and the main contract between the physician and the patient within the scope of the mandate contract. The Regulation on the Delivery of Remote Health Services, which is the first subject-specific regulation in Turkish law, entered into force on 10.02.2022. Therefore, the provisions of the mentioned Regulation primarily have a field of application in relation to the subject. In cases where this Regulation is insufficient, the legal regulations in force on the subject will find an area of application.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Tele-Tıp, Uzaktan Sağlık Hizmeti, Avrupa Birliği Direktifleri, Türk Hukuku, Yasal Düzenlemeler, Tele-Medicine, Remote Health Care, European Union Directives, Turkish Law, Legal Regulations
Kaynak
Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
30
Sayı
2
Künye
Çavdar, P., (2022). Türk Hukuku ve Avrupa Bi̇rli̇ği̇ Di̇rekti̇fleri̇ Işığında Tele-Tıp. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 30(2), 755-785. Doi: 10.15337/suhfd.1097201
