Osmanlı Devleti’nde Savaş Hukukunun Oluşumu Bağlamında Lahey Konferansları Ve Birinci Dünya Savaşındaki Uygulamalar

Uluslararası ilişkilerde devletler hukukunun oluşturulma süreci 19 ve 20. yüzyılda hız kazanmıştır. 1864 Cenevre Sözleşmesi, 1899 ve 1907 Lahey Sözleşmeleri devletler hukuku içinde özellikle “savaş hukuku” açısından önemli belgelerdir. Osmanlı Devleti 19. yüzyıl ortalarından itibaren dâhil olduğu bu yöndeki sözleşmelere uymaya özen göstermiştir. Bunun neticesinde savaş içinde olduğu devletlerin misyonlarına ve vatandaşlarına karşı “muhasım devlet politikası” uygulamıştır. Osmanlı Devletinde bu tür uygulamaların savaş içerisinde uygulanması, Trablusgarp ve Balkan Savaşlarından itibaren görülen bir gelişme olarak kayda geçmiştir.

The process of establishing international law in international relations had gained momentum in the 19th and 20th centuries. The 1864 Geneva Convention, the Hague Conventions of 1899 and 1907 are important documents within international law, especially in terms of “the laws of war". The Ottoman Empire was attentive to comply with such treaties to which the empire was included since the mid-19th century. As a result of this, the empire implemented a “hostile state policy" against the missions and the citizens of the states that the empire was in war. The implementation of such practices in the Ottoman Empire within the war put on the record as a development that had been seen since the Turco-Italian and Balkan Wars