Vital pulpa tedavisinde kullanılan kalsiyum silikat içerikli biyomateryallerin restoratif materyallere bağlanma dayanımının değerlendirilmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Bu çalışmanın amacı, vital pulpa tedavilerinde kullanılan kalsiyum silikat içerikli biyomateryallerin rezin modifiye cam iyonomer siman ve kompozit rezine makaslama bağlanma dayanımlarının karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: 4 mm çapında ve 2 mm derinlikte boşlukları bulunan 78 adet akrilik blok hazırlandı. Üretici firmaların talimatları doğrultusunda hazırlanan kalsiyum silikat içerikli biyomateryaller (ProRoot MTA, BioAggregate ve Biodentine) akrilik bloklardaki boşluklara yerleştirildi ve sertleşmeleri için önerilen sürelerde bekletildi. Biyomateryal örnekleri, rezin modifiye cam iyonomer siman ve kompozit rezin olarak 2 gruba ayrıldı. Adeziv işlemlerin ardından biyomateryallerin üzerine 2 mm çapında ve 2 mm yüksekliğinde silindirik kalıplar yardımıyla restoratif materyaller uygulandı. Tüm örnekler 24 saat 37°C'lik etüvde bekletildikten sonra makaslama bağlanma dayanım değerleri universal test cihazı kullanılarak ölçüldü. Elde edilen verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde tek yönlü varyans analizi (One-way-ANOVA) ve Tukey testleri kullanıldı. Bulgular: Tüm biyomateryallerde (ProRoot MTA, BioAggregate ve Biodentine) kompozit rezinin makaslama bağlanma dayanım değeri, rezin modifiye cam iyonomer simandan yüksek bulundu. Biyomateryaller karşılaştırıldığında ise, Biodentine’nin hem rezin modifiye cam iyonomer siman hem de kompozit rezine bağlanma dayanımının ProRoot MTA ve BioAggregate’den anlamlı olarak yüksek olduğu saptandı (p<0.05). Sonuç: : Sonuç olarak vital pulpa tedavilerinde kullanılan kalsiyum silikat içerikli biyomateryallerin üzerine restoratif materyal olarak kompozit rezin tercih edilebilir. Ayrıca Biodentine, hem bağlanma dayanımı açısından daha iyi değerler sergilemesi, hem de sertleşme süresinin daha kısa olması, manipülasyonunun daha kolay olması ve daha ucuz olması nedeniyle MTA ve BioAggregate’e iyi bir alternatif olabilir.
Background: The purpose of this study was to provide a comparative evaluation of the shear bond strengths of calcium silicate based biomaterials used in vital pulp treatment to resin modified glass ionomer cement and composite resin. Methods: 78 acrylic blocks with a hole measuring 4 mm diameter and 2 mm height were prepared. Calcium silicate based biomaterials (ProRoot MTA, BioAggregate, Biodentine) were prepared in line with the manufacturers’ instructions, inserted into hole and waited the recommended time for the setting. The biomaterials specimens were divided into resin modified glass ionomer cement and composite resin. After adhesive procedures, restorative materials were applied over the biomaterials with the help of cylindrical mold (2 mm in diameter and 2 mm in height). All specimens were stored at 37°C for 24 h and shear bond strength was then measured by universal testing machine. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey tests. Results: The shear bond strength value of the composite resin was found to be higher than that of the resin modified glass ionomer in all biomaterials (ProRoot MTA, BioAggregate and Biodentine). When biomaterials were compared, it was found that both resin-modified glass ionomer cement and composite resin bond strength of Biodentine were significantly higher than ProRoot MTA and BioAggregate (p<0.05). Conclusion: In conclusion, composite resin could be preferred as a restorative material upon the calcium silicate?based biomaterials used in vital pulp treatment. In addition, biodentine may be a good alternative to MTA and BioAggregate because it exhibits both better binding strength values, shorter curing times, easier manipulation and lower cost.
Background: The purpose of this study was to provide a comparative evaluation of the shear bond strengths of calcium silicate based biomaterials used in vital pulp treatment to resin modified glass ionomer cement and composite resin. Methods: 78 acrylic blocks with a hole measuring 4 mm diameter and 2 mm height were prepared. Calcium silicate based biomaterials (ProRoot MTA, BioAggregate, Biodentine) were prepared in line with the manufacturers’ instructions, inserted into hole and waited the recommended time for the setting. The biomaterials specimens were divided into resin modified glass ionomer cement and composite resin. After adhesive procedures, restorative materials were applied over the biomaterials with the help of cylindrical mold (2 mm in diameter and 2 mm in height). All specimens were stored at 37°C for 24 h and shear bond strength was then measured by universal testing machine. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey tests. Results: The shear bond strength value of the composite resin was found to be higher than that of the resin modified glass ionomer in all biomaterials (ProRoot MTA, BioAggregate and Biodentine). When biomaterials were compared, it was found that both resin-modified glass ionomer cement and composite resin bond strength of Biodentine were significantly higher than ProRoot MTA and BioAggregate (p<0.05). Conclusion: In conclusion, composite resin could be preferred as a restorative material upon the calcium silicate?based biomaterials used in vital pulp treatment. In addition, biodentine may be a good alternative to MTA and BioAggregate because it exhibits both better binding strength values, shorter curing times, easier manipulation and lower cost.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Biyomateryal, makaslama bağlanma dayanımı, vital pulpa tedavisi, Biomaterial, shear bond strength, vital pulp treatment
Kaynak
Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
6
Sayı
3
Künye
Biçer, H., Bayrak, Ş., (2019). Vital pulpa tedavisinde kullanılan kalsiyum silikat içerikli biyomateryallerin restoratif materyallere bağlanma dayanımının değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi, 6 (3), 271-279. Doi: 10.15311/selcukdentj.434762
