Yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi ile temporal kemik semisiküler kanal dehisensi (skd) saptanan hastaların yaygınlığı ve klinik bulguları, odyometri ve elektronistagmografi (eng) ile hastaların değerlendirilmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2015
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Vestibüler uç organlar iç kulakta yer alır ve santral sinir sisteminin bu yapılarla sağlıklı ve uyumlu çalışması, dengenin korunmasında önemlidir.Bu yapıları ya da yapıların birlikte işleyişini bozan herhangi bir hastalık, vestibüler sistem bozukluğuna yol açar.Basit ve geçici durumlardan, yaşamı tehlikeye atan ve acil müdahale gerektiren hastalıklara kadar birçok farklı hastalık, baş dönmesi veya denge bozukluğuna sebep olabilir. Önemli olan esas hastalığı belirleyebilmektir. Semisirküler kanal dehisensi (SKD) semisirküler kanalı kapatan kemik çatıda eksikliği, ifade eder. İnce kesit bilgisayarlı tomografi (BT) ile SKD tespit edilebilir. Literatürde SKD bir görüntüleme bulgusunu tanımlamada, semisirküler kanal dehisensi sendromu (SKDS) ise görüntüleme bulgusuna sahip olan ve denge bozukluğu şikâyeti olan hastaları tanımlamada kullanılır. Çeşitli çalışmalarda radyolojik görüntüleme bulguları ile SKD saptanan insanların %10'unda klinik bulgu ortaya çıkmaktadır. Çalışmada kliniğimizde herhangi bir sebeple temporal kemik BT görüntülemesi yaptıran hastaların görüntüleri iş istasyonu aracılığı ile Pöschl, Stenver planları ve üç boyutlu görüntüler ile yeniden değerlendirilerek SKD bulunan hastalar tespit edildi, tespit edilen hastalar ise odyometri ve elektronistagmografi (ENG) ile muayene edilerek SKDS açısından semptom varlığını belirlendi. Ayrıca temporal kemik BT raporları ile çalışma sonucu elde edilen veriler karşılaştırılıp SKD açısından yanlış negatif oranı hesaplandı. Hastanemizde Ocak 2014 – Ocak 2015 arasında herhangi bir sebeple temporal kemik BT incelemesi yapılan 550 hastanın görüntüleri tekrar değerlendirildi. İncelenen 1100 kulaktan 75 tanesinde (47 hasta) SKD saptanmıştır. SKD prevalansı % 6,81 hesaplanmıştır. Bu hastalardan dokuz hastada izole superior SKD tespit edilmesi üzerine bu hastalar hastaneye davet edilmiştir. Muayene için gelen altı hastaya BDE ve DE puanlaması yapılmış, hastalar odyometri ve ENG ile muayene edilmiştir. Muayene sonucunda bir hastada diziness lehine bulgu saptanmamıştır. İki hastanın muayene bulguları SKDS'yi işaret etmekle birlikte tanı koyabilmek için yeterli görülmemiştir. Üç hastada (4 kulak) SKDS açısından anlamlı ENG ve odyometri bulgular saptanmış olup SKDS prevalansı 1100 kulak içerisinden % 0,36 hesaplanmıştır. Çalışmaya alınan hastalar arasında (12 kulak) prevalans ise %33,33'tür. Çalışma sürecinde değerlendirilen hastalar arasında SKD saptanan 47 hastanın BT görüntüleme zamanında yazılan rutin raporlarında 11 hastanın raporunda SKD'den bahsedildiği tespit edilmiştir. Yanlış negatiflik oranı %76 hesaplanmıştır. Bu durumun sebebi olarak rutin aksiyel planların SKD'yi tespit etmekte yetersiz kalması düşünülmüştür. Bu sebeple rutin planlara semisirküler kanalları daha iyi değerlendirebilmek için Pöschl ve Stenver planlarının da eklenmesi önerilmiştir.
Vestibular end organs resides in inner ear and its concordance with central nervous system is essential for maintaining balance. Any illness that effects any of these structures causes vestibular system dysfunction. Many diseases ranging from simple conditions to life threatening pathologies could induce imbalance. The main point should be determining the cause. Semicircular canal dehiscence (SCD) is the defect of overlying bone above semicircular canal. This could be detected with high resolution computed tomography (HRCT). In literature, SCD is described as a imaging finding whereas semicircular canal dehiscence syndrome (SCDS) is referred to patients with SCD and vertigo. In various studies, 10% of patients in which SCD is present have symptoms. In this study, patients with SCD are identified by interpreting HRCT's with using work stations, Pöschl and Stenver planes from a group of patients whom underwent temporal bone CT for any reason. The patients with SCD examined using audiometry and electronystagmography (ENG) and any occurring symptoms were noted. Also findings from this study and initial reports of patients from routine temporal CT findings are compared and false negative rate is found. The images of 550 patients who underwent temporal bone CT from January 2014 to January 2015 were reinterpreted. 1100 ears were evaluated and 75 ears (47 patients) were found to have SCD. SCD prevalence of this group is calculated as 6.81%. Nine patients have isolated superior SCD without additional pathologies and invited for further analysis to our hospital. Six of the patients accepted the invitation and BDE (Vertigo Handicap Inventory), DE (Dizziness Handicap Inventory), audiometry and ENG examinations were performed. After further examination, there were no dizziness findings in 1 patient. 2 patients had mild but inadequate findings that suggests SCDS.4 ears (3 patients) were confirmed as having SCDS. Prevalence rate among 1100 ears is 0.36%. Prevalence rate within isolated SCD group is %33,33. In this study, 47 found SCD patients initial reports and our findings were compared and 11 reports mention SCD. False negative rate is 76%. The reasons for this could be the inadequacy of using axial slices in routine HRCT examination. The possible solution to this problem would be including Pöschl and Stenver planes to routine HRCT protocol.
Vestibular end organs resides in inner ear and its concordance with central nervous system is essential for maintaining balance. Any illness that effects any of these structures causes vestibular system dysfunction. Many diseases ranging from simple conditions to life threatening pathologies could induce imbalance. The main point should be determining the cause. Semicircular canal dehiscence (SCD) is the defect of overlying bone above semicircular canal. This could be detected with high resolution computed tomography (HRCT). In literature, SCD is described as a imaging finding whereas semicircular canal dehiscence syndrome (SCDS) is referred to patients with SCD and vertigo. In various studies, 10% of patients in which SCD is present have symptoms. In this study, patients with SCD are identified by interpreting HRCT's with using work stations, Pöschl and Stenver planes from a group of patients whom underwent temporal bone CT for any reason. The patients with SCD examined using audiometry and electronystagmography (ENG) and any occurring symptoms were noted. Also findings from this study and initial reports of patients from routine temporal CT findings are compared and false negative rate is found. The images of 550 patients who underwent temporal bone CT from January 2014 to January 2015 were reinterpreted. 1100 ears were evaluated and 75 ears (47 patients) were found to have SCD. SCD prevalence of this group is calculated as 6.81%. Nine patients have isolated superior SCD without additional pathologies and invited for further analysis to our hospital. Six of the patients accepted the invitation and BDE (Vertigo Handicap Inventory), DE (Dizziness Handicap Inventory), audiometry and ENG examinations were performed. After further examination, there were no dizziness findings in 1 patient. 2 patients had mild but inadequate findings that suggests SCDS.4 ears (3 patients) were confirmed as having SCDS. Prevalence rate among 1100 ears is 0.36%. Prevalence rate within isolated SCD group is %33,33. In this study, 47 found SCD patients initial reports and our findings were compared and 11 reports mention SCD. False negative rate is 76%. The reasons for this could be the inadequacy of using axial slices in routine HRCT examination. The possible solution to this problem would be including Pöschl and Stenver planes to routine HRCT protocol.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Vestibule, Vestibül, Diagnosis, Teşhis, Temporal bone, Temporal kemik, Audiometry, Odyometri, Ear, Kulak, Electronistagmography, Elektronistagmografi
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Hekmat, A. (2015). Yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi ile temporal kemik semisiküler kanal dehisensi (skd) saptanan hastaların yaygınlığı ve klinik bulguları, odyometri ve elektronistagmografi (eng) ile hastaların değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış uzmanlık tezi, Konya.
