Kardiyopulmoner resüsitasyonu ne kadar biliyoruz?

Küçük Resim Yok

Tarih

2012

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Amaç: Resusitasyon tam donanımlı bir bilgiyle yapılması gereken bir işlemdir. Bu çalışmamızda hekimlerimizin resüsitasyonu ne kadar bildiğini ve güncel kılavuzların kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) sırasında ne kadar uygulana- bildiğini araştırmayı planladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza eğitim araştırma hastanesi, üniversite has- tanesi ve 112 komuta merkezinde çalışan toplam 134 hekim katıldı. Yaş, uz- manlık dalı, mezun oldukları üniversite, uyguladıkları aylık KPR sayısı gibi so- ruların yanında resüsitasyona dair bir anket uygulandı. Çalıştıkları hastaneye göre devlet hastanesi, üniversite hastanesi ve 112 komuta sisteminde çalışan hekimlerin bilgi düzeyleri karşılaştırıldı. Bulgular: Katılımcıların %24.6’sının (n33) ILCOR protokollerini doğru uygu- larken, %38.8’inin (n52) protokolleri yanlış ya da eksik uyguladığı, %24.6’sı- nın (n33) ise bilmediği tespit edildi. Hekimleri çalıştıkları birime göre yapılan değerlendirmede en iyi sonuçlar üniversite hastanesinde çalışan hekim grubunda elde edildi ve ancak başarı oranı sadece %50 civarındaydı. 112 komuta merkezi ve eğitim araştırma hastanesi grubunda bu oran daha da düşüktü. Sonuç: Türkiye’deki kardiyopulmoner resüsitasyona yönelik eğitim sistemi tekrar gözden geçirilerek resüsitasyon protokollerinin daha güncel bilgilerle uygulanmasının sağlanması ve günlük pratikte bu bilgilerin daha fazla kul- lanılabilmesi için acil tıp sisteminin de içinde bulunduğu, hizmet içi eğitim programlarının oluşturulması gerektiği kanaatindeyiz.
Objective: Resuscitation is a procedure which needs to be done with fully- equipped knowledge. In this study, we aimed to investigate how much the physicians knew about resuscitation and the current guidelines were applied during the resuscitation. Materials and Methods: A total of 134 physicians working in the training and research hospitals, the university hospitals and 112 emergency medical ser- vices. A survey including questions about the participants’ resuscitation knowl- edge, age, specialty, the university graduated from and the number of cardio- pulmonary resuscitations (CPR)carried out in a month was performed. The level of knowledge of the physicians working in the training and research hospitals, the university hospitals and 112 emergency medical services were compared. Results: We determined that, while 24.6% (n33) of the participants applied the ILCOR protocols correctly, 38.8% (n52) of them applied the protocols incorrectly or incompletely and 24.6% (n33) of them did not know the pro- tocols. The evaluation was performed according to the physician’s work place and the best results were obtained from the university hospital physicians, but the success rate was achieved in only around 50%. This rate was even lower in the training and research hospital and 112 emergency medical ser- vices groups. Conclusion: By reviewing the cardiopulmonary resuscitation training system in Turkey, implementation of resuscitation protocols with more current information should be provided. We believe that it is necessary to establish the in service training programs, including the emergency medical system, as a part of training for using current information in daily practice.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Acil Tıp

Kaynak

Akademik Acil Tıp Dergisi

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

11

Sayı

2

Künye