11-13 Yaş Futbolcularda Farklı Antrenman Yöntemlerinin Fiziksel ve Fizyolojik Etkilerinin Karşılaştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
In this study, it is aimed to examine the effects of different training methods applied to 11-13
year old football players on their physical and physiological development levels.
For this purpose, 26 healthy male soccer players participated in the study, The mean age of the
participants was 11.5 ± 0.09 years, the mean height was 147.65 ± 2,56 cm, and the mean body weight
was 39.08 ± 4,91 kg. The study protocol was approved by the Selcuk University Faculty of Sport
Sciences Ethics Committee. Different training methods in the study were applied twice a week for 4
weeks in addition to routine training programs. 26 soccer players who participated in the study were
divided into 3 groups as 9 players in control (CG), 8 players in small-sided games (SSG) and 9 players
in high-intensity interval training (HIIT) groups.
Twenty-six male football players between the ages of 11-13, who play football and train 3 days
a week in the infrastructure of Kastamonu 1966 Sports Club, voluntarily participated in the research.
Participants in the control group continued football technical, tactical and collective games in the first
half of the season and throughout the season and did not do any additional exercises during the season.
The SSG group performed the types of 2-by-2 SSGs in the 4-week training program, which lasted 10
minutes in the 1st week and 16 minutes in the 4th week according to the principle of increasing load
each week, these trainings were with ball, with a goalkeeper, with a miniature goal and with the support
of two side players. For HIIT group, a 4-week training program was like 12 minutes in the 1st week and
18 minutes in the 4th week, increasing every week, straight running without the ball. The players' test
of intermittent fitness at maximum speed consisted of running for 15 seconds (around the field) at their
best, followed by active recovery with 15 seconds of walking and before and after training, maximal
oxygen consumption (VO2max), maximal heart rate (HRmax), average heart rate (HRmean), minimum
heart rate (HRmin), maximal power (MG), average power (OG), anthropometric measurements,
perceived difficulty, agility test, 10-20-30m sprint test, 1000m run, flexibility, jump were evaluated
using the global positioning system.
After training practices, there were not found meaningful differences between the groups in
the parameters of body weight, BMI, agility, 10-20-30m sprints, distance covered, jump height, number
of jumps, 1000m run, maximal HR, average HR, minimum HR, VO2max, rating of perceived exertion,
maximal power, average power (p>0.05).
After the training practices, when the performance evaluation of the groups was made as a
percentage, it was seen that flexibility, 20 m sprint performance parameters were in favor of HIIT group;
10 m sprint, 1000m running performance parameters were in favor of the SSG group; and 30m sprint
performance was in favor of the control group. It was determined that agility performance improved in
all 3 groups. Results in favor of SSG and control groups were observed in VO2max, and distance
traveled parameters. In this context, 11-13 years old football players can be recommended to use HIIT
for flexibility, 20m performance development, 10m sprint, 1000m running performance and SSG for
aerobic endurance.
Bu araştırmada; 11-13 yaş futbolculara uygulanan farklı antrenman metotlarının fiziksel ve fizyolojik gelişim düzeyleri incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışmaya sağlıklı 26 erkek futbolcu katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalamaları 11,5 ± 0,09 yıl, boy ortalamaları 147,65 ± 2,56 cm, vücut ağırlığı ortalamaları 39,08 ± 4,91 kg olarak belirlenmiştir. Çalışma protokolü Selçuk Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi etik kurulu tarafından onaylanmıştır. Araştırmada uygulanan farklı antrenman metotları rutin antrenman programlarına ek olarak 4 hafta boyunca haftada 2 kez uygulanmıştır. Çalışmaya katılan 26 futbolcu, 9 kişi kontrol (KG), 8 kişi dar alan oyunları (DAO) ve 9 kişi yüksek şiddetli aralıklı antrenman (YŞAA) olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Araştırmaya Kastamonu 1966 Spor Kulübün alt yapısında futbol oynayan ve haftada 3 gün antrenman yapan 11-13 yaş arasındaki 26 erkek futbolcu gönüllü olarak katılmıştır. Kontrol grubunda bulunan katılımcılar sezonunun ilk yarısında, sezon içinde, futbol teknik taktik ve toplu oyunlarına devam etmiştir ve sezon içinde ek egzersiz yapmamıştır. DAO grubu, 4 haftalık antrenman programda 1. hafta 10 dakika ve her hafta artan yüklenme prensibine göre 4. hafta 16 dakika süren, bu antrenmanlar toplu, kalecili, minyatür kaleli ve kenar iki oyuncu destekli olmak üzere 2 ye 2 DAO'nun türlerini gerçekleştirdi. YŞAA grubu, 4 haftalık antrenman programda 1. hafta 12 dakika ve her hafta artarak 4. hafta 18 dakika süren bu antrenman, topsuz düz koşu antrenmanlarıdır. Oyuncuların maksimum hızda aralıklı uygunluk testinin yapabildiğinin en iyisi 15 saniye boyunca (saha çevresinde) koşu ve ardından 15 saniyelik yürüyüş ile aktif toparlanmadan oluşuyordu ve antrenman öncesi ve sonrası, maksimal oksijen tüketimi (MaksVO2), maksimal kalp atım hızı (KAHmaks), ortalama kalp atım hızı (KAHort), minimum kalp atım hızı (KAHmin), maksimal güç (MG), ortalama güç (OG), antropometrik ölçümler, algılanan zorluk derecesi, çeviklik testi, 10-20-30m sprint testi, 1000m koşu, esneklik, sıçrama ve global pozisyonlama sistemi kullanılarak değerlendirilmiştir. Antrenman uygulamaları sonrası vücut ağırlığı, VKİ, çeviklik, 10-20-30m sprint, katedilen mesafe, sıçrama yüksekliği, sıçrama sayısı, 1000m koşu, maksimal KAH, ortalama KAH, minimum KAH, VO2maks, algılanan zorluk derecesi, maksimal güç, ortalama güç parametrelerinde gruplar arası anlamlı fark tespit edilememiştir (p>0,05). Antrenman uygulamaları sonrası grupların grup içi performans değerlendirilmesi yüzdesel olarak yapıldığında, esneklik, 20 m sprint performansı parametrelerinde YŞAA grubu lehine, 10 m sprint, 1000m koşu performansı parametrelerinde DAO grubu lehine, 30m sprint performansında kontrol grubu lehine görülmektedir. Çeviklik performansının her 3 grupta da gelişim gösterdiği belirlenmiştir. VO2maks’da ve katedilen mesafede parametrelerinde ise DAO ve kontrol grubu lehine sonuçlar gözlemlenmiştir. Bu bağlamda 11-13 yaş futbolculara esneklik ve 20m sprint performansı gelişimi için YŞAA, 10m sprint, 1000 m koşu performansı ve aerobik dayanıklılık için DAO uygulamaları önerilebilir.
Bu araştırmada; 11-13 yaş futbolculara uygulanan farklı antrenman metotlarının fiziksel ve fizyolojik gelişim düzeyleri incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışmaya sağlıklı 26 erkek futbolcu katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalamaları 11,5 ± 0,09 yıl, boy ortalamaları 147,65 ± 2,56 cm, vücut ağırlığı ortalamaları 39,08 ± 4,91 kg olarak belirlenmiştir. Çalışma protokolü Selçuk Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi etik kurulu tarafından onaylanmıştır. Araştırmada uygulanan farklı antrenman metotları rutin antrenman programlarına ek olarak 4 hafta boyunca haftada 2 kez uygulanmıştır. Çalışmaya katılan 26 futbolcu, 9 kişi kontrol (KG), 8 kişi dar alan oyunları (DAO) ve 9 kişi yüksek şiddetli aralıklı antrenman (YŞAA) olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Araştırmaya Kastamonu 1966 Spor Kulübün alt yapısında futbol oynayan ve haftada 3 gün antrenman yapan 11-13 yaş arasındaki 26 erkek futbolcu gönüllü olarak katılmıştır. Kontrol grubunda bulunan katılımcılar sezonunun ilk yarısında, sezon içinde, futbol teknik taktik ve toplu oyunlarına devam etmiştir ve sezon içinde ek egzersiz yapmamıştır. DAO grubu, 4 haftalık antrenman programda 1. hafta 10 dakika ve her hafta artan yüklenme prensibine göre 4. hafta 16 dakika süren, bu antrenmanlar toplu, kalecili, minyatür kaleli ve kenar iki oyuncu destekli olmak üzere 2 ye 2 DAO'nun türlerini gerçekleştirdi. YŞAA grubu, 4 haftalık antrenman programda 1. hafta 12 dakika ve her hafta artarak 4. hafta 18 dakika süren bu antrenman, topsuz düz koşu antrenmanlarıdır. Oyuncuların maksimum hızda aralıklı uygunluk testinin yapabildiğinin en iyisi 15 saniye boyunca (saha çevresinde) koşu ve ardından 15 saniyelik yürüyüş ile aktif toparlanmadan oluşuyordu ve antrenman öncesi ve sonrası, maksimal oksijen tüketimi (MaksVO2), maksimal kalp atım hızı (KAHmaks), ortalama kalp atım hızı (KAHort), minimum kalp atım hızı (KAHmin), maksimal güç (MG), ortalama güç (OG), antropometrik ölçümler, algılanan zorluk derecesi, çeviklik testi, 10-20-30m sprint testi, 1000m koşu, esneklik, sıçrama ve global pozisyonlama sistemi kullanılarak değerlendirilmiştir. Antrenman uygulamaları sonrası vücut ağırlığı, VKİ, çeviklik, 10-20-30m sprint, katedilen mesafe, sıçrama yüksekliği, sıçrama sayısı, 1000m koşu, maksimal KAH, ortalama KAH, minimum KAH, VO2maks, algılanan zorluk derecesi, maksimal güç, ortalama güç parametrelerinde gruplar arası anlamlı fark tespit edilememiştir (p>0,05). Antrenman uygulamaları sonrası grupların grup içi performans değerlendirilmesi yüzdesel olarak yapıldığında, esneklik, 20 m sprint performansı parametrelerinde YŞAA grubu lehine, 10 m sprint, 1000m koşu performansı parametrelerinde DAO grubu lehine, 30m sprint performansında kontrol grubu lehine görülmektedir. Çeviklik performansının her 3 grupta da gelişim gösterdiği belirlenmiştir. VO2maks’da ve katedilen mesafede parametrelerinde ise DAO ve kontrol grubu lehine sonuçlar gözlemlenmiştir. Bu bağlamda 11-13 yaş futbolculara esneklik ve 20m sprint performansı gelişimi için YŞAA, 10m sprint, 1000 m koşu performansı ve aerobik dayanıklılık için DAO uygulamaları önerilebilir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Dar alan oyunları, Futbol, Yüksek şiddetli aralıklı antrenmanı, Football, High intensity interval training, Small sided games
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Uzun, M. E., (2022). 11-13 Yaş Futbolcularda Farklı Antrenman Yöntemlerinin Fiziksel ve Fizyolojik Etkilerinin Karşılaştırılması. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
