Endodontik tedavi sonrası farklı materyal ve tekniklerle yapılan restorasyonların dişin kırılma dayanımına etkisi: İn vitro çalışma

Bu çalışmanın amacı: endodontik tedavi görmüş MOD kaviteli molar dişlerin farklı materyal ve teknik kullanılarak yapılan restorasyonlarının kırılma dayanımlarını ve tiplerini karşılaştırmaktır. 84 adet çekilmiş sağlam mandibular azı dişi rastgele 7 gruba (n = 12) ayrıldı. Grup 1'e herhangi bir preparasyon veya restorasyon yapılmadı. Grup 2-7 arasındaki dişlere MOD kavite preparasyonu , ve giriş kavitesi açılarak tek kon tekniği kullanılarak kök kanal tedavisi uygulandı. Restorasyon yapılacak gruplardaki dişlere aynı üniversal adeziv sistem kullanılarak restorasyona hazırlandı. Grup 2, Grup 3 ve Grup 5'teki dişler sırasıyla nano-hibrit kompozit (Clearfil Majesty™ posterior), mikro-hibrit kompozit(Nova Compo HS) ve mikro-hibrit kompozit (Essentia Universal) kullanılarak tabakalama tekniği ile restore edildi. Grup 4'teki dişler, bulk fill kompozit (3M™ Filtek One Bulk Fill) kullanılarak tek tabaka restore edildi. Grup 6 ve Grup 7'deki dişler, pulpa odasına ve dentin yerine fiberle güçlendirilmiş kompozit (everX Posterior) veya kısa fiberle güçlendirilmiş kompozit (everX Flow) onların üzerine de mine yerine mikro-hibrit kompozit (Essentia Universal) kullanılarak restore edildi. Bitim ve parlatma işlemlerinden sonra, her gruba 1 yıl yaşlandırmaya denk olan termal döngü ile yaşlandırma işlemi uygulandı. Daha sonra her dişe kırılıncaya kadar, üniversal kırma testi cihazında, oklüzal yüzeyine dik 5 mm çaplı bilye uçlu aparat kullanarak ve baş hızı 1 mm/dk olacak şekilde kuvvet uygulandı. Kırılma dayanımı verileri Newton cinsinden kaydedildi ve sonuçlar istatistiksel olarak SPSS 22 programında Friedman'nın İki Yönlü Varyans Analizi Testi kullanılarak değerlendirildi. Kırılma dayanımı değerlerinin ortalaması: Grup 1: 2854,9 ± 906,9 N, Grup 2: 1917,3 ± 277,4 N, Grup 3: 2216,7 ± 500,5 N, Grup 4: 2062 ± 405,3 N, Grup 5: 2124,6 ± 592,9 N, Grup 6: 12164,1 ± 591,7 N, Grup 7: 2049,5 ± 381,8 N olarak bulundu. Grup 1 en yüksek ve Grup 2 en düşük kırılma dayanım değeri gösterdi. Grup 1 ile, Grup 3 hariç diğer Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu gözlendi. Grup 3 ise, sadece Grup 2'den istatistiksel olarak anlamlı daha yüksek kırılma dayanım değeri gösterdi (p> 0.05). Bu çalışmadaki hiçbir restorasyon grubu sağlam dişlerin kırılma değerini geri kazandıramadı. Bununla birlikte, Grup 3 (Nova Compo HS) kırılma dayanımı değerlerini en çok artıran grup olduğu için endodontik tedavi görmüş dişlerde restorasyon materyali olarak kullanımı önerilebilir. Bu çalışmada fiberle güçlendirilmiş kompozitlerde meydana gelen kırıkların diğer kompozit gruplarına göre daha kolay restore edilebilir kırıklar olduğu görüldü.

The aim of this study is to compare the fracture strength and types of restorations of endodontically treated MOD cavity molars using different materials and techniques. 84 extracted intact mandibular molars were randomly divided into 7 groups (n = 12). Group 1 did not undergo any preparation or restoration. Root canal treatment was applied to the teeth in groups 2-7 using MOD cavity preparation and single cone technique by opening the access cavity. The teeth in the groups to be restored were prepared for restoration using the same universal adhesive system. The teeth in Group 2, Group 3 and Group 5 were restored by layering technique using nano-hybrid composite (Clearfil Majesty™ posterior), micro-hybrid composite (Nova Compo HS) and micro-hybrid composite (Essentia Universal), respectively. The teeth in group 4 were restored in a single layer using bulk fill composite (3M™ Filtek One Bulk Fill). Fiber reinforced composite (everX Posterior) or short fiber reinforced composite (everX Flow) was applied to the pulp chamber and dentin instead of teeth in Group 6 and Group 7. On these composites, micro-hybrid composite (Essentia Universal) was used instead of enamel. After finishing and polishing, aging was applied to each group by thermal cycling, which is equivalent to aging for 1 year. Then, force was applied to each tooth until it broke, using smashing head with a ball tip with a diameter of 5 mm perpendicular to the occlusal surface in a universal fracture test device, with a cross-head speed of 1 mm/min. Fracture strength data were recorded in Newtons and the results were statistically evaluated using Friedman's Two-Way Analysis of Variance Test in SPSS 22 program. Mean breaking strength values: Group 1: 2854.9 ± 906.9 N, Group 2: 1917.3 ± 277.4 N, Group 3: 2216.7 ± 500.5 N, Group 4: 2062 ± 405.3 N , Group 5: 2124.6 ± 592.9 N, Group 6: 12164.1 ± 591.7 N, Group 7: 2049.5 ± 381.8 N. Group 1 showed the highest and Group 2 showed the lowest breaking strength value. It was observed that there was a statistically significant difference between Group 1 and the other Groups except Group 3. Group 3, on the other hand, showed a statistically significantly higher fracture strength value than only Group 2 (p> 0.05). Non- restorated group in this study was able to restore the fracture value of intact teeth. However, since Group 3 (Nova Compo HS) is the group that increases the fracture strength values the most, it can be recommended to be used as a restoration material in endodontically treated teeth. In this study, it was observed that fractures in fiber reinforced composites were more repairable than other composite groups.