Antrenörlerin liderlik tarzları ile öz yeterlikleri arasındaki ilişki

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2008

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Bu çalışmanın amacı antrenörlerin liderlik tarzları ile öz yeterlikleri arasındaki ilişkiyi ortaya koyabilmektir. Bu amaçla çalışmaya İç Anadolu Bölgesi'nde yer alan 13 ildeki Gençlik ve Spor İl Müdürlüklerinde görev yapan 71 kadın ( =32.07 ? 7.14) ve 253 erkek ( =35.86 ? 8.55) olmak üzere toplam 324 ( =35.03 ? 8.40) antrenör katılmıştır. Araştırmada veriler Chelladurai ve Saleh (1980)'in geliştirdiği Spor İçin Liderlik Ölçeği (SLÖ)'nin antrenörün kendi lider davranışını algılaması formu ve Riggs ve ark (1994) tarafından geliştirilen Öz Yeterlik Ölçeği (ÖYÖ) ile toplanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, Pearson Momentler Çarpım Korelasyonu ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırmada hata payı 0.05 olarak kabul edilmiştir. Antrenörlerin liderlik tarzları ile yaşları, cinsiyetleri, bireysel ve takım sporu ile ilgilenmeleri, görev süreleri ve spor dalları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken (p>0.05), antrenörlerin kademeleri ve görevlendirme şekilleri ile liderlik tarzları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmiştir (p<0.05). Ayrıca antrenörlerin öz yeterlikleri cinsiyetlerine, bireysel sporlar ve takım sporları ile ilgilenmelerine göre fark göstermezken (p>0.05), antrenörlerin görev süreleri, yaşları, kademeleri, spor dalları ve görevlendirme şekilleri ile öz yeterlikleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmiştir (p<0.05). Sonuç olarak; öz yeterlikle eğitim-öğretim davranışı hariç diğer liderlik tarzları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı, öz yeterliğin antrenörlerin yaşları ilerledikçe arttığı, 3. kademe antrenörlerin öz yeterliklerinin 1. kademe antrenörlere göre, kadrolu/sözleşmeli antrenörlerin öz yeterliklerinin ise fahri antrenörlere göre daha yüksek olduğu görülmüştür. 1. kademe antrenörler, 3. kademe antrenörlere göre daha fazla demokratik liderlik tarzı sergilerken, kadrolu/sözleşmeli antrenörlerin fahri antrenörlere göre daha yüksek oranda eğitici-öğretici liderlik davranışı gösterdikleri, fahri antrenörlerin sosyal destekleyici, ödüllendirici ve demokratik davranış gösterme oranlarının kadrolu/sözleşmeli antrenörlere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. Ayrıca antrenörler genel olarak en fazla eğitici-öğretici davranışı tercih ederlerken, en az tercih ettikleri liderlik tarzı ise otokratik davranış olarak belirlenmiştir.
The purpose of this study is to determine the relationships between leadership styles and self-efficacy of coaches. For this purpose, 324 trainers ( =35.03 ? 8.40), of which 71 women ( =32.07 ? 7.14) and 253 men ( =35.86 ? 8.55), working in Central Anatolia Region at 13 Youth and Sports City Directorates took part in the study. The Leadership Scale for Sports? (LSS) coach?s perception of his/her own leader behavior forms was increased by Chelladurai and Saleh (1980) , and Self Efficacy Scale (SES) was increased by Riggs and et al (1994) were used to the study. In evaluating the data which are gained, frequency, percentage, mean score distribution, Pearson Correlation Coefficient, One Way Analysis of Variance (ANOVA) are applied statistically. Statistically 0.05 level of meaningfulness was given to the findings. No statistically significant differences were detected between trainers? leadership style and their age, gender, their interest in individual or team sports, term in office and type of sports (p>0.05), where there were statistically significant differences between trainers? grade, the way that they assign tasks, and their leadership style (p<0.05). Furthermore, results showed that trainers? gender and their interest in individual or team sports had no relevance to their self efficacy (p>0.05), whereas statistically significant differences were detected between their self efficacy and their term in office, age, grade, type of sports and the way that they assign tasks (p<0.05). As a result; It has seen that there is no significant relationship between other leadership styles except for self efficacy and training-instruction behavior, self efficacy has improved by considering trainer?s age, self efficacies of third grade trainers are higher than first grade trainers, self efficacy of regular/contractual trainers are also higher than those volunteer ones. First grade trainers have more democratic leadership style when we compare with third grade trainers. It has been stated that regular/contractual trainers perform higher training-instruction behaviors than volunteer trainers has performed, volunteer trainers have got higher portions of social support behaviors, positive feedback behavior and democratic behaviors than regular/contractual trainers have. Besides, generally trainers choose mostly training-instruction behaviors and it has been stated the least chosen leadership style is autocratic behavior.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Antrenör, Trainer, Liderlik, Leadership, Öz yeterlilik, Self-efficacy

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye

Köksal, F. (2008). Antrenörlerin liderlik tarzları ile öz yeterlikleri arasındaki ilişki. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Konya.