Aşırı madde kayıplı endodontik tedavi görmüş dişlere uygulanan farklı direkt/indirekt restorasyonların kırılma dayanımlarının ve mikrosızıntılarının karşılaştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada in vitro ortamda endodontik tedavi yapılmış aşırı madde kayıplı molar dişlere direkt, indirekt ve indirekt fiberle güçlendirilmiş yöntemlerle yapılan endokuron restorasyonların kırılma dayanımlarının ve mikrosızıntılarının karşılaştırmalı incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, 78 adet mandibular molar dişe kanal tedavisi uygulandı. Daha sonra dişler üç gruba ayrıldı (n=26); Grup1: Direkt endokuron restorasyon Grup2: İndirekt endokuron restorasyon Grup3: İndirekt fiberle güçlendirilmiş endokuron restorasyon yapıldı. Restorasyonları tamamlanan dişlere sıcaklık döngü işlemi uygulandıktan sonra gruplar kendi içinde ikiye ayrıldı. Her grupta 13 adet dişe kırılma testi yapıldı ve restorasyonlara kırılma anında uygulanan kuvvetler Newton(N) cinsinden kaydedildi. Kırılma tipleri belirlendi, skorları kaydedildi. Her bir gruptaki 13 adet dişe ise mikrosızıntı testi yapıldı ve skorları kaydedildi. Çalışmanın istatiksel analizinde, veri seti öncelikle normal dağılım sınamasına (Shapiro-Wilk) tabii tutulmuştur. Normal dağıldığı belirlenen parametreler için ortalamalar arasındaki fark testi varyans analizi (ANOVA) ile gerçekleştirilmiştir. Anlamlı fark gözlenen gruplar için ikili karşılaştırmalar analiz edilmiştir. Çalışmanın bulguları; Grup1, Grup2, Grup3 restorasyonlardan elde edilen kırılma dayanımları arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Kırılma tipi skoru, Grup2 restorasyonlarda Grup1 restorasyonlara göre daha yüksektir (p<0,05). Grup1 ve Grup3, Grup2 ve Grup3 restorasyonlar arasında anlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Mikrosızıntı skorları, Grup1 restorasyonların Grup2 ve Grup3 restorasyonlara göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0,05). Grup2 ve Grup3 restorasyonlar arasında anlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Bir restorasyonun klinik olarak başarılı olabilmesi için kırılma dayanımı, kırılma tipi ve de mikrosızıntı yönünden yeterli olması gerekmektedir. Çalışmamıza göre, indirekt fiberli endokuron restorasyon diğer restorasyon gruplarına göre bu kriterleri sağladığından, bu restorasyon seçeneğini klinik kullanım için önerebiliriz. Elde edilen verilerin farklı materyal ve restorasyon yöntemleri ve ileri klinik çalışmalarla desteklenmeye ihtiyacı vardır. Anahtar Kelimeler: endokuron; direkt/indirekt restorasyon; in vitro çalışma; kırılma dayanımı; mikrosızıntı.
The aim of this study was to comparatively investigate the fracture strength and microleakage of endocuron restorations made by direct, indirect and indirect fibre-reinforced methods on endodontically treated molars with excessive material loss in vitro. In the study, 78 mandibular molar teeth underwent root canal treatment. The teeth were then divided into three groups (n=26); Group1: Direct endocuron restoration Group2: Indirect endocuron restoration Group3: Indirect fibre reinforced endocuron restoration was performed. After the temperature cycling process was applied to the restored teeth, the groups were divided into two groups. Fracture tests were performed on 13 teeth in each group and the forces applied to the restorations at the time of fracture were recorded in Newton (N). Fracture types were determined and scores were recorded. Microleakage tests were performed on 13 teeth in each group and their scores were recorded. In the statistical analysis of the study, the data set was first subjected to normal distribution test (Shapiro-Wilk). For the parameters that were determined to be normally distributed, the difference test between the means was performed by analysis of variance (ANOVA). Pairwise comparisons were analysed for groups with significant differences. The findings of the study showed that there was no significant difference between the fracture strengths obtained from Group1, Group2 and Group3 restorations (p>0.05). The fracture type score was higher in Group2 restorations than in Group1 restorations (p<0.05). There is no significant difference between Group1 and Group3, Group2 and Group3 restorations (p>0,05). Microleakage scores were significantly higher in Group1 restorations than in Group2 and Group3 restorations (p<0.05). There is no significant difference between Group2 and Group3 restorations (p>0,05). For a restoration to be clinically successful, it must be adequate in terms of fracture strength, fracture type and microleakage. According to our study, since indirect fibre endocuron restoration meets these criteria compared to other restoration groups, we can recommend this restoration option for clinical use. The data obtained need to be supported by different materials and restoration methods and further clinical studies. Keywords: endocuron; direct/indirect restoration; in vitro study; fracture strength; microleakage.
The aim of this study was to comparatively investigate the fracture strength and microleakage of endocuron restorations made by direct, indirect and indirect fibre-reinforced methods on endodontically treated molars with excessive material loss in vitro. In the study, 78 mandibular molar teeth underwent root canal treatment. The teeth were then divided into three groups (n=26); Group1: Direct endocuron restoration Group2: Indirect endocuron restoration Group3: Indirect fibre reinforced endocuron restoration was performed. After the temperature cycling process was applied to the restored teeth, the groups were divided into two groups. Fracture tests were performed on 13 teeth in each group and the forces applied to the restorations at the time of fracture were recorded in Newton (N). Fracture types were determined and scores were recorded. Microleakage tests were performed on 13 teeth in each group and their scores were recorded. In the statistical analysis of the study, the data set was first subjected to normal distribution test (Shapiro-Wilk). For the parameters that were determined to be normally distributed, the difference test between the means was performed by analysis of variance (ANOVA). Pairwise comparisons were analysed for groups with significant differences. The findings of the study showed that there was no significant difference between the fracture strengths obtained from Group1, Group2 and Group3 restorations (p>0.05). The fracture type score was higher in Group2 restorations than in Group1 restorations (p<0.05). There is no significant difference between Group1 and Group3, Group2 and Group3 restorations (p>0,05). Microleakage scores were significantly higher in Group1 restorations than in Group2 and Group3 restorations (p<0.05). There is no significant difference between Group2 and Group3 restorations (p>0,05). For a restoration to be clinically successful, it must be adequate in terms of fracture strength, fracture type and microleakage. According to our study, since indirect fibre endocuron restoration meets these criteria compared to other restoration groups, we can recommend this restoration option for clinical use. The data obtained need to be supported by different materials and restoration methods and further clinical studies. Keywords: endocuron; direct/indirect restoration; in vitro study; fracture strength; microleakage.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Endokuron, Direkt/İndirekt Restorasyon, İn Vitro Çalışma, Kırılma Dayanımı, Mikrosızıntı, Endocuron, Direct/İndirect Restoration, Fracture Strength, Microleakage, In Vitro Study
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Akan, E. (2024). Aşırı madde kayıplı endodontik tedavi görmüş dişlere uygulanan farklı direkt/indirekt restorasyonların kırılma dayanımlarının ve mikrosızıntılarının karşılaştırılması. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
