Yazar "Çağdaş, Aysel" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 11 / 11
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe "Anne-Çocuk I?leti?şi?m Di?li? Eği?ti?mi?”ni?n 4-5 Yaş Çocuklarının Sosyal Geli?şi?mi?ne Olan Etki?ler(Selçuk Üniversitesi, 1999) Çağdaş, Aysel; Arı, RamazanSosyal gelişim; kişinin sosyal uyarıcıya, özellikle grup yaşamının baskı ve zorluklarına karşı duyarlık geliştirmesi, grubunda ya da kültüründe başkalarıyla geçinebilmesi, onlar gibi davranabilmesidir (Yavuzer, 1994). Sosyal yönden gelişmiş bir kişi, içinde yaşadığı toplumun normlarına ve beklentilerine uygun davranışlar gösterir. Birlikte yaşadığı insanlarla yardımlaşmayı, paylaşmayı, işbirliği içinde çalışmayı ve başkaları ile sağlıklı sosyal ilişkiler kurmayı başarır. Bazı bilgi ve becerileri sonradan öğrenmek mümkündür. Ancak gelişimin değişik alanları için farklı "kritik" dönemler vardır. Bazı yaşantıların, becerilerin ve duyguların zamanında yaşanmaması ya da öğrenilmemesi daha sonra düzeltilemeyecek gelişim sorunlarına neden olabilir. Sosyal gelişimde de bazı kritik dönemler olabilir (Ainswort, 1970; Harlow, 1958).Öğe Annelere İlişkin Bazı Değişkenlerin 5-6 Yaş Çocuklarının Yaratıcı Düşüncelerine Etkisi(2007) Erbay, Filiz; Çağdaş, AyselBu araştırmada, annelerin eğitim düzeylerinin çocuklarına karşı tutum ve davranışlarına olan etkileri ile annelerin eğitim düzeylerinin ve çocuklarına karşı davranışlarının çocukların yaratıcı düşünme düzeylerine etkileri incelenmiştir.Öğe Çocukların Okul Ortamındaki Ahlaki ve Sosyal Kuralları Ayırtetme Becerisinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi(2006) Seçer, Zarife; Çağdaş, Aysel; Seçer, FahriBu arastırmada okul dönemindeki çocukların ahlaki, sosyal ve keyfi sosyal kural kavramlarını etkileyen bazı değişkenler incelenmiştir. Araştırmanın bağımlı değişkeni, çocukların ahlaki, sosyal ve keyfi sosyal kural bilgisidir. Bağımsız değişkeni ise yaş ve cinsiyettir. Araştırma çalısma evrenini Konya il Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı özel ve resmi ilköğretim okullarına devam eden 7-12 yaş çocuklar oluşturmuştur. Arastırma örneklemi tesadüfi eleman örnekleme yöntemi ile belirlenmistir. Her bir okuldan 7-8 yasından 40 çocuk, 9-10 yas grubundan 40 çocuk, 11-12 yas grubundan 40 çocuk olmak üzere toplam 120 çocuk arastırma örneklemi olarak alınmıstır. Çocukların ahlaki, sosyal ve keyfi sosyal kural bilgilerini tespit etmek için Buchanan-Barrow ve Barrett (1998a) tarafından gelistirilen senaryolar kullanılmıstır. Çocukların ahlaki, sosyal ve keyfi sosyal kural bilgileri puan ortalamalarının yas gruplarına göre degisip degismedigini incelemek için Varyans Analizi, cinsiyete göre degisip degismedigini incelemek için ise t Testi kullanılmıstır. Post-hoc test olarak Tukey Testi kullanılmıstır. Arastırmadan elde edilen sonuçlar incelendiginde yasa ve cinsiyete göre okul dönemindeki çocukların ahlaki kural bilgisinin farklılasmadıgı sosyal ve keyfi sosyal kural bilgisinin ise farklılastıgı görülmektedir.Öğe “Deneysel Yaratıcılık Programı”nın 4-5 Yaş Çocuklarının Bi?li?şsel Geli?şi?mi?ne Olan Etki?leri?(Selçuk Üniversitesi, 2003) Çağdaş, Aysel; Yıldız, Fatma ÜlküIn this study, the effects of variable of “Program of Experimental Creativeness” is studied on the cognitive development areas of 4-5 aged experimental children groups. This study is a real experimental model and it was studied in a motive which has a control group which pre-test and last-test. In order to measure the behaviours of -5 aged children’s cognitive developments, the “Portage Cognitive Development Control Table of Children which are Between 49 and 60 Month” was applied. The averages of pre-test and last-tent points of the children of experimental and control groups were tested separately by “t test”. The Level of Importance between these averages were accepted as 0,5. The conclusions which were gotten after the study were summarized bellow: 1. A meaningful difference was not found between the children of experimental and control groups before the “ Program of Experimental Creativeness” 2. A difference in the cognitive development of the children of experimental group was seen after “The Program of Experimental Creativeness” variable was applied. It has been cleared that, “The Program of Experimental Creativeness” is effective in the developing of positive way of behaving and actions of children. 3. An important difference was not seen between the averages of points of pre-test and last-test of the “Portage Cognitive Development Control Table of Children which are Between 49 and 60 Month” children of control group.Öğe Development and validity-reliability study of a teacher-child communication scale(2012) Erbay, Filiz; Ömeroğlu, Esra; Çağdaş, AyselOne of the essential factors for preschool education to succeed and meet expectations is the presence of teachers who have effective communication skills. Effective communication between preschool educators and children influences children’s school adjustment, developmental outcomes in different domains, and their future relationship with teachers. For this reason, measurement scales which determine to what extent teachers have these skills are needed. The purpose of the present study is to develop a scale which determines teacher’s communication skills with children and to test the reliability and validity of the scale. Sample group is composed of 182 teachers for first application, and for second 207 teachers working at public and private kindergartens in Konya in the districts of Meram, Karatay and Selcuklu. Teacher-Child Communication Scale (TCCS) was used as a data collection tool in the present study. For content validity of TCCS, expert opinions were asked. In order to determine internal consistency reliability of the teacher-child communication scale, each dimension and the whole scale, Cronbach’s alpha values were calculated. In order to test construct validity of TCCS, Categorical Principle Components Analysis and Confirmatory factor analysis were used. The results suggest that Teacher- Child Communication Scale is a valid and reliable scale which has five dimensions.Öğe The effects of montessori training program for mothers on mathematics and daily living skills of 4-5 year-old montessori children(2019) Yıldız, Fatma Ülkü; Çağdaş, AyselThis study investigated the effects of Montessori Training Program for Mothers (MTPM) on math and dailyliving skills of Montessori children ages 4 to 5 years old. Sample of the study included 19 Montessori pre-schoolers (8 and11 children in experimental and control group respectively) who enrolled at an applied kindergarten affiliated to a universityat Konya in 2016-2017 school year. Verified to be a reliable and valid measure for Turkish children, two subtests –Mathematics (MATH) and Daily Living Skills (DLS) – of the Basic School Skills Inventory 3 (BSSI) were used to collectdata. Tests were administered to the students as pre-test, post-test and follow-up test by their teachers. MTPM wasadministered to the mothers in the experimental group for 12 weeks-36 hours in total while control and experimentalgroup children continued their Montessori education. Four weeks after the program was completed, BSSI-3-MATH andBSSI-3-DLS tests were re-administered as follow-up test. Mann Whitney U test and Wilcoxon Signed-Rank Test were usedfor the analysis of the study data. A comparison between the post-test mean scores of the experimental and control groupshowed a significant difference (p .05) in math skills favoring the experimental group; no difference was found in preand post-test scores in daily living skills (p0.5). No significant difference was noted between the post-test and follow-upmean scores that experimental group children obtained on BSSI-3-MATH and BSSI-3-DLS, which showed that programgains were maintained.Öğe Etkili Annelik Eğitim Programının Annelerin Benlik Saygısına ve Anne Çocuk İlişkisine Etkisinin İncelenmesi(2010) Çağdaş, Aysel; Arslan, Emel; Erbay, Filiz; Orçan, MaideBu araştırmada annelere verilen etkili annelik eğitiminin annelerin benlik saygılarına ve anne çocuk ilişkilerine etkisi araştırılmıştır. Bu araştırmanın bağımsız değişkeni etkili annelik eğitim programı, bağımlı değişkeni annelerin benlik saygısı ve aile çocuk ilişkileridir. Bu çalışmada bağımsız değişkenin bağımlı değişkenler üzerinde etkisini ortaya koymak amacıyla öntest-son test kontrol gruplu deneme modeli ile çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 6 yaşında çocuğu olan 25–35 yaş aralığında bulunan 32 ev hanımı anneler oluşturmuştur. Deney grubunda 16, kontrol grubunda 16 anne bulunmaktadır. Deney grubundaki annelere 13 hafta anne eğitimi verilmiştir. Kontrol grubundaki annelere araştırma süresinde ise hiçbir eğitim verilmemiştir. Deney ve kontrol grubunu oluşturan annelere deneme öncesi ve deneme sonrası “Aile Çocuk İlişkileri Ölçeği” ve “Benlik Saygısı” ölçekleri uygulanmıştır. Elde edilen veriler araştırmacılar tarafından puanlanarak SPSS’e aktarılmış ve verilerin analizinde, deney ve kontrol gruplarına ilişkin tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U Testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre eğitim öncesinde deney ve kontrol gruplarının aile çocuk ilişkisi ve benlik saygıları puanlarının birbirine yakın oldukları görülmüş ve grupların birbirine denk oldukları saptanmıştır. Deney grubunun benlik saygıları ve aile çocuk ilişkileri ön test ve son test puan ortalamaları karşılaştırıldığında verilen eğitimin annelere olumlu düzeyde katkılar sağladığı bulunmuştur. Eğitim programına katılmayan kontrol grubu annelerin benlik saygısı ve aile çocuk ilişkileri ölçeklerinden aldıkları ön test ve son test puanları arasında da anlamlı bir farklılık bulunmamıştır.Öğe Geleneksel meslekleri tanıtan, Antalya yöresi elyapımı bebeklerin giyim kuşam özelliklerinin okul öncesi çocukların sosyo-kültürel eğitimi açısından incelenmesi(2017) Yıldız, Fatma Ülkü; Çağdaş, AyselGeçmişe özlem ve Türk kültürünü yurt içinde ve yurtdışında tanıtmak bakımından çeşitli mesleklere ilişkin dekoratif amaçlı bebekler üretilmiştir. Erken yaşlarda çocuklara Türk kültüründe yer alan ayakkabıcı, davulcu, kemençeci, börekçi mesleklerini tanıtmak ve okulöncesi eğitim programında yer alan bazı kazanım ve göstergeleri gerçekleştirmek amacıyla dekoratif bebeklerin eğitimde kullanımlarını sağlamak için incelenmesine ihtiyaç duyulmuştur. Bu çalışmanın amacı; meslekleri tanıtıcı dekoratif bebeklerin yapımında kullanılan materyaller, giysi ve aksesuar cinsleri nelerdir? Sorusuna cevap aramak, böylece okulöncesi eğitimde çocukların sosyo-kültürel gelişimine yönelik öneriler geliştirmektir. Araştırma, Türk kültüründe yer alan unutulmaya yüz tutmuş meslekler konusunu güncelleştirip üzerinde düşünme, tartışma ortamı yaratmak, dekoratif bebekler aracılığı ile çocuklara meslekleri tanıtmak ve sosyo-kültürel gelişimlerine katkı sağlamak açısından önemlidir. Araştırma tarama modelindedir. Araştırmanın örneklemini Antalya ilinden temin edilen meslekleri tanıtıcı dört el yapımı bebek oluşturmaktadır. Gözlem fişleri aracılığı ile dekoratif bebeklerin yapımında kullanılan meslekler, materyaller, giysi ve aksesuar cinsleri belirlenmiş, bebekler görsel olarak sunulmuştur. Elde edilen bulgular doğrultusunda okulöncesi dönem çocukların eğitiminde kullanımına yönelik öneriler geliştirilmiştir.Öğe İletişim dilinin 4-5 yaş çocuklarının sosyal gelişimine etkileri(Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1997) Çağdaş, Aysel; Yılmaz, HasanBu araştırmada, "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" değişkeninin; deneme grubu annelerin çocuklarına karşı tutum ve davranışlarına etkileri ile bu davranışların, çocukların işbirliği ve sosyal ilişkilerine ilişkin davranışları üzerindeki etkileri incelenmiştir. Araştırmanın bağımsız değişkeni" Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" değişkenidir. Bağımlı değişkenleri ise annelerin çocuklarına karşı tutum ve davranışları ile çocukların işbirliği ve sosyal ilişkilerine ilişkin davranışlarıdır. Araştırmanın örneklemi, 1995-1996 öğretim yılında Selçuk Üniversitesi Mesleki Eğitim Fakültesi Uygulama Anaokuluna devam eden 4-5 yaş çocukları ve onların anneleridir. Araştırmanın örn eklemini oluşturan 30 anne tesadüfi örnekleme yolu ile seçilmiştir. Bu annelerin yine tesadüfi örnekleme yolu ile 15'i deneme, 15'i de kontrol grubuna alınmıştır. Bu araştırma gerçek deneme modelinde olup öntest-sontest kontrol gruplu araştırma deseni içinde çalışılmıştır. Annelerin çocuklarına karşı tutum ve davranışları, bu araştırma için geliştirilen "Ebeveyn Kendi Davranışını Değerlendirme Ölçeği" (EKDDÖ) ile ölçülmüştür. Çocukların işbirliği ve sosyal ilişkilerine ilişkin davranışlarını ölçmek için ise "Davranış Derecelendirme Ölçeği" (DDÖ) geliştirilerek uygulanmıştır. Deneme ve kontrol grubu annelerin, çocuklarına karşı tutum ve davranışlarını ölçmek üzere "EKDDÖ", "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" öncesi öntest, eğitim sonrasında sontest olarak uygulanmıştır. Çocukların işbirliği ve sosyal ilişkilerle ilgili davranışlarını ölçmek için "DDÖ" öntest ve sontest olarak uygulama yoluna gidilmiştir. Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitim Programı, bu araştırma için özel olarak hazırlanmıştır. Deneme ve kontrol grubu annelere uygulanan "EKDDÖ" alt ölçekler öntest ve sontest puan ortalamaları ile çocuklara uygulanan "DDÖ" alt ölçekler öntest-sontest puan ortalamaları ayrı ayrı sınaması ile test edilmiştir. Bu ortalamalar arasındaki farkın önemlilik düzeyi.05 olarak kabul edilmiştir. İstatistiksel işlemler bilgisayarla yapılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular aşağıda özetlenmiştir. 1/ "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" öncesinde deneme ve kontrol grubu annelerin çocuklarına karşı tutum ve davranışlarında anlamlı bir fark bulunamamıştır. 2/ "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" değişkeni uygulandıktan sonra, deneme grubu annelerin çocuklarına karşı ilgi ve şefkat gösterme, amaçlara ulaşmada yardımcı olma, tutarlı disiplin, standartların belirginliği ile ilgili tutum ve davranışlarında artma olduğu görülmüştür. Koruyuculuk, fiziksel cezalandırma, başarı için baskı, ayrıcalıklardan yoksunlaştırma, duygusal cezalandırmaya ilişkin tutum ve davranışlarında ise azalma olduğu gözlenmiştir. Anne eğitiminin, annelerin çocuklarına karşı olumlu tutum ve davranış geliştirmelerinde etkili olduğu ortaya çıkmıştır. 3/ "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" değişkeni uygulanmadan önce, deneme ve kontrol grubu annelerin çocuklarının işbirliği ve sosyal ilişkilerine ilişkin davranışlarında önemli bir farkın olmadığı görülmüştür. 4/ "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" değişkeni uygulandıktan sonra, deneme grubu annelerin çocuklarının işbirliği ve sosyal ilişkilerle ilgili davranışlarında artma olduğu gözlenmiştir. Anne eğitiminin, çocukların işbirliği ve sosyal ilişkilerle ilgili davranışlarının olumlu gelişmesini sağlamada etkili olduğu ortaya çıkmıştır. 5/ Deneme grubu annelere uygulanan "Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi" süresince, kontrol grubu annelerin çocuklarına karşı tutum ve davranışlarında önemli bir değişmenin olmadığı görülmüştür. 6/ Kontrol grubu annelerin, çocuklarının işbirliği ve sosyal ilişkiler alt ölçekleri öntest-sontest puan ortalamaları arasında önemli sayılabilecek bir farklılaşmanın olmadığı gözlenmiştir.Öğe Konya ili okulöncesi eğitim kurumlarında serbest zaman faaliyetleri eğitim programının değerlendirilmesi(Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1989) Çağdaş, Aysel; Büyükkaragöz, S. SavaşÖğe Okul Öncesi Eğitim Öğretmenlerinin Empatik Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi(Selçuk Üniversitesi, 2010) Çelik, Esma; Çağdaş, AyselBu araştırmada okul öncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin empatik eğilimlerinde; mesleki kıdem, yaş, mezun oldukları eğitim düzeyi, öğrenci sayıları, medeni durumları, çalıştıkları kurumları (Anaokulu/Ana sınıfı/Kreş), sahip oldukları çocuk sayıları, mesleği isteyerek seçip seçmemeleri, mesleklerini sevip sevmemeleri, tam günlük/yarım günlük çalışma biçimi değişkenleri yönünden anlamlı bir farklılaşmanın olup olmadığı incelenmiştir. Araştırmanın çalışma evreni; 2006-2007 öğretim yılında Konya İl Millî Eğitim Müdürlüğüne bağlı okul öncesi eğitim kurumlarında çalışan öğretmenler ile SHÇEK’e bağlı Kreş ve Gündüz Bakım Evlerinde görev yapan tüm öğretmenlerdir. Örneklemi ise; Konya İlinde, Millî Eğitim Müdürlüğüne bağlı 175 okul öncesi eğitim kurumlarında görev yapan 342 öğretmen ile Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumlarına bağlı 34 Kreş ve Gündüz Bakım Evlerinde görev yapan 79 öğretmen oluşturmuştur. Araştırmada toplam 382 öğretmen örnekleme dâhil edilmiştir. Toplanan 382 anketten, Millî Eğitim Bakanlığına bağlı okullardan gelen 9, SHÇEK’ den gelen 2, olmak üzere toplam 11 adet anket eksik ya da birden fazla işaretleme yapılarak doldurulması nedeni ile elenmiş ve bu nedenle çalışma 371 form ile değerlendirilmiştir. Tarama modelinde olan bu araştırmada, bağımlı ve bağımsız değişkenler arasında ilişkisel tarama yapılmıştır. Araştırmada okul öncesi öğretmenlerin kişisel bilgilerini içeren “Kişisel Bilgi Formu” ile empatik eğilimlerini ölçmek için Prof. Dr. Üstün DÖKMEN tarafından geliştirilen “Empatik Eğilim Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen empatik eğilim puanlarında iki değişken arasındaki ilişkiyi test etmek için t testi, ikiden fazla değişken arasındaki ilişkiyi test etmek için de F sınaması kullanılmıştır. Verilerin analizinde manidarlık seviyesi 0.05 olarak belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, öğretmenlerin empatik eğilim düzeylerinin; mesleki kıdem, yaş, eğitim düzeyleri, öğrenci sayıları, medeni durumları, çalıştıkları kurumları, sahip oldukları çocuk sayıları, çalışma biçimlerine göre anlamlı bir farklılık göstermediği, buna karşın mesleği isteyerek seçenlerin mesleği istemeyerek seçenlere, mesleği sevenlerin mesleği sevmeyenlere göre empatik eğilim puan ortalamalarının daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
