Yazar "Demirci, Şerafettin." seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Konya ilinde çalışan acil servis hekimlerinin adli raporlara yaklaşımı: Bir anket çalışması
    (2005) Günaydın, İshak Gürsel.; Demirci, Şerafettin.; Doğan, Kamil Hakan.; Aynacı, Yusuf.
    Bu çalışmada, Konya'daki resmi ve özel hastanelerin acil servislerinde çalışan hekimlerin adli olgulara yaklaşımlarının ve bu olgulara özel olarak hekime yansıyan sıkıntıların belirlenmesi amaçlanmıştır. Acil servis hekimlerinin % 63,4'ü bir olgunun adli olmasından dolayı fazladan tedirginlik hissettiğini belirtirken, % 93'ü çalıştıkları birimde adli raporlarla ilgilenen bir birim oluşturulmasını gerekli görmekte, ancak % 71,8'i kendisinin böyle bir birimde görev almayı istemeyeceğini belirtmektedir. Verdiği raporun yargılamadaki etkilerini bilen hekim oranı % 29,6'da kalmaktadır. Hekimlerin sadece % 19,7'si tıp fakültesinde aldığı adli tıp eğitimini yeterli olarak nitelemekte, % 91,5'i hizmet içi adli tıp eğitimine gereksinim duyduğunu belirtmektedir. Hekimlerin büyük oranda sübjektif kriterleri kullanma eğilimi içinde oldukları, adli olgularda tedirginlik yaşadıkları, kendilerini yetersiz hissettikleri ve eğitime gereksinim duydukları, adli raporlarla uğraşmak istemedikleri, adli rapor verirken sübjektif kriterlere dayanma eğiliminde oldukları, verdikleri raporların adalete ve kendilerine yansımalarını bilmedikleri anlaşılmaktadır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Konya ilindeki boşanmaların retrospektif değerlendirilmesi
    (2005) Demirci, Şerafettin.; Günaydın, İ. Gürsel.; Doğan, K. Hakan.; Aynacı, Yusuf.
    Evlilik birlikteliğinin sonlandığı boşanma durumlarında boşanmaya sebep olan faktörler ve olguların sosyodemografik özelliklerini dosya incelemesi ile geriye dönük olarak incelemeyi amaçladık. Konya Adliyesi'nde Kasım 2003 ile Temmuz 2004 tarihleri arasında 1. ve 2. Aile Mahkemeleri'nce boşanmaları karara bağlanmış 1032 dosya içerisinden rastgele örnekleme yöntemiyle seçilen 200 boşanma dosyası boşanma nedenleri ve sosyodemografik özellikleri yönünden değerlendirilmiştir. Evlenme yaşı ortalama erkeklerde 25.35, kadınlarda 22.05 olup, ortalama evlilik sürelerinin 11.33 yıl olduğu tespit edildi. Boşanma yaşı erkeklerde ortalama 36.64, kadınlarda 33.39 bulundu. Çiftlerin boşanma öncesinde ikamet ettiği yer yönünden değerlendirildiğinde, 123 (%61.5) çiftin ayrı müstakil evde, 45 (%22.5) çiftin kayınvalide ve kayınpeder ile aynı evde ikamet etmekteydi. Evli çiftlerden 120 (%60.0) kadının, boşanmadan önce evi terk etmiş olduğu, boşanma davalarının %60.5'inde davayı açanın kadın cinsiyet olduğu tespit edildi. 61 (%30.5) olgunun boşandıkları anda hiç çocukları bulunmamaktaydı. Erkeklerden sadece 1 (%0.5) olgu eşi tarafından aile içi şiddete maruz kalırken, kadınlardan ise 59'unun (%29.5) aile içi şiddete maruz kaldığı, bu kadınların 54'üne (%91.5) sadece eşi tarafından, 5'ine (%8.5) kayınpeder, kayınvalide, görümce gibi diğer aile fertleri tarafından şiddet uygulandığı tesbit edildi. Boşanma nedenleri değerlendirildiğinde; ana boşanma nedeni 98 (%49.0) olguda şiddetli geçimsizlik(fikren ve ruhen uyumsuzluk) idi. Evlilik birliğinin sonlanması, tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de halen önemli bir problemdir. Boşanmaların en aza indirilmesi için özellikle görücü usulüyle yapılan evliliklerde eşlerin evlenmeden önce birbirlerini tanımalarına fırsat verilmesinin uygun olacağı, aile içi şiddetin önlenmesine yönelik evlilik öncesi ve evlilik esnasında eşlere psikiyatrik danışmanlık hizmetlerinin verilmesinin uygun olacağı sonucuna varılmıştır.