Quality and leakage of perforation repair-materials: A comparison of intracoronal and retrograde techniques
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2014
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The objective of this in vitro study was to evaluate the quality and leakage of repair materials when perforation sites were challenged from an orthograde or retrograde direction. Intentional perforations were created on the mesial and distal root surfaces of the extracted human molar teeth (below the CEJ) using a diamond bur at a 45 degree angle to the long axis. Mesial perforations were repaired intracoronally using the following materials (n=15): IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). After filling the access cavities with cement, distal perforations were repaired retrogradely using the same materials. The teeth were kept at humid conditions (100%, 24hrs), the perforation sites were stained with 2%methylene blue (24hrs), sectioned and examined under a stereomicroscope at 20x and 40x magnifications and scored as extruded, insufficient or adequate in combination with the dye penetration. The data was statistically analyzed (Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U-tests). A significant difference was found among the restoration techniques (p<0.05). All the materials showed less leakage when used retrogradely (p<0.05). Repair of the perforation through the access cavity resulted in 86% extruded or insufficient restorations with leakage. IRM restoration showed 80% and MTA showed 60% adequate restoration without leakage when applied retrogradely. Repair of the perforations using the retrograde technique has significantly increased the number of the adequate restorations regardless the effect of the material factor. IRM showed the best sealing followed by MTA when applied retrogradely.
Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2’lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p < 0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p < 0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA’yı takiben en iyi kapamayı sağladı.
Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2’lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p < 0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p < 0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA’yı takiben en iyi kapamayı sağladı.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Leakage, MTA, perforation, perforasyon, sızıntı
Kaynak
Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
1
Sayı
3
Künye
Özçopur, B., Akman, M., Hakkı, S., Belli, S., (2014). Quality and leakage of perforation repair-materials: A comparison of intracoronal and retrograde techniques. Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi. 1 (3), 92-100. Doi: 10.15311/1441.272624
