Stanzel ve Romanda Anlatım Konumu

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2008

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Selçuk Üniversitesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Anlatıcının yazardan farklı olduğu gerçeği ancak 20. yüzyılın ilk yarısında anlaşıldı. Böylelikle de Stanzel’in dolaylılık ilkesi olarak özetlediği önemli bir adım atıldı. Ona göre biz anlatıları dolaylı olarak anlar ve kavrarız. Hem yazarla metin hem de metin ile okur arasında bir aracı vardır. Stanzel bu aracılık konumunu anlatım konumu olarak adlandırır. Bunları da kişisel, tanrısal ve ben anlatım konumları şeklinde üçe ayırır. Yazımızın konusu söz konusu Stanzel’in sistemini ortaya koymaktır.
The fact that the narrator was someone other than the writer was discovered only after the second half of the XX. century. Thus an important step forward was taken, which Stanzel defined as 'the circuitousness principle.' According to him, we perceive and make sense of narration in a circuitous manner. There are delegates both between the writer and the text, and between the text and the reader. Stanzel defines this point of delegation as 'point of view,' and categorises it as personal, auktorial and egocentric points of view. The purpose of this paper is to shed light on Stanzel's system.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Stanzel, Roman, Anlatıcı, Dolaylılık, Anlatım Konumu, Novel, Narrator, circuitousness, Point of View

Kaynak

Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

20

Künye

Tepebaşılı, F., (2008). Stanzel ve Romanda Anlatım Konumu. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20, 381-396.