Yazar "Üney, Kamil" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 30
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Alpha lipoic acid and vitamin E improve atorvastatin-induced mitochondrial dysfunctions in rats(Elsevier B.V., 2020) Eser Faki, Hatice; Traş, Bünyamin; Üney, KamilTo determine the effects of alpha lipoic acid (ALA) and vitamin E (Vit E) on mitochondrial dysfunction caused by statins. A total of 38 Wistar Albino rats were used in this study. The control group received dimethyl sulfoxide. The atorvastatin (A) group received atorvastatin (10 mg/kg). The A + ALA group received atorvastatin (10 mg/kg) and ALA (100 mg/kg). The A + Vit E group was administered atorvastatin (10 mg/kg) and Vit E (100 mg/kg). The A + ALA + Vit E group was administered atorvastatin (10 mg/kg), ALA (100 mg/kg) and Vit E (100 mg/kg). All applications were administered simultaneously by gavage for 20 days. ATP level and complex I activity were measured from liver, muscle, heart, kidney and brain. Atorvastatin significantly decreased the ATP levels in heart and kidney, while a slight decrease was seen in liver, muscle and brain. Atorvastatin caused an insignificant decrease in the complex I activity in all tissues examined. ALA administration significantly improved the ATP levels in the liver, heart and kidney, while Vit E improved the ATP levels in all tissues except the muscle compared to Atorvastatin group. Single administration of both ALA and vit E ameliorated complex I activity in the muscle, heart, kidney and brain. The combination of ALA and Vit E significantly improved the ATP levels in the liver, heart, kidney and brain and also provided significant improvements the complex I activity in all tissues. The undesirable effects of Atorvastatin on mitochondrial functions in this study ameliorated by using ALA and/or Vit E alone and in combination.Öğe Bazı koyun ırklarında kafeinin farmakokinetiği ve metabolizmasının karşılaştırılması(Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2007) Üney, Kamil; Traş, BünyaminAmacı, ırk faktörünün karaciğerin metabolik kapasitesi ve CYP1A2 aktivitesine yönelik etkisini belirlemek olan çalışma koyunlar üzerinde yürütüldü. Üç koyun ırkında kafein ve ana metabolitlerinin farmakokinetiği, plazma konsantrasyon-zaman eğrisi altında kalan alan (EAA) ve 3-16. saatlerdeki metabolik oranlar karşılaştırıldı. Ayrıca, karaciğerin metabolik kapasitesi ve CYP1A2 aktivitesinin belirlenmesinde tek örnekleme zamanı ile tayin edilebilen metabolik oranların kullanılabilirliği de değerlendirildi. Çalışmada, her ırktan 10 hayvan olacak şekilde Morkaraman, Akkaraman and Orta Anadolu Merinosu koyun ırkları kullanıldı. Kafein 5 mg/kg dozunda damar içi yolla uygulandı. İlaç uygulama öncesi (0) ve takibeden 0.25, 0.5, 1, 1.5, 2, 2.5, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 12, 16, 24, 32 ve 48. saatlerde kan örnekleri toplandı. Kafein ve metabolitlerinin (teobromin (TB), paraksantin (PK), teofilin (TF)) plazma konsantrasyonları HPLC ile tayin edildi. Her hayvan için kafein ve metabolitlerinin farmakokinetik parametreleri hesaplandı. Kafein ve metabolitlerinin 3-16. saatlerdeki plazma konsantrasyonları ve EAA değerleri kullanılarak TB+PK+TF/KF, TB/KF, PK/KF ve TF/KF oranları belirlendi.Kafeinin dağılım hacmi dışında bütün farmakokinetik parametrelerinin ırklar arasında istatistiksel farklılık (P<0.05) gösterdiği belirlendi. Kafein eliminasyonunun Morkaraman (Cl; 0.031 L/saat kg, t1/2?z; 15.74 saat) ve Orta Anadolu Merinosu (Cl; 0.050 L/saat kg, t1/2?z; 9.68 saat) ırklarında Akkaraman (Cl; 0.081 L/saat kg, t1/2?z; 6.84 saat) ırkına göre daha yavaş olduğu tespit edildi. Karaciğerin metabolik kapasitesinin belirlenmesinde kullanılan metabolik (M) ve EAA oranlarının (TB+PK+TF/KF, TB/KF, TF/KF) ırklar arasında farklı (P<0.05) olduğu görüldü. En yüksek oranlar Akkaraman ırkında belirlendi. CYP1A2 aktivitesinin belirlenmesinde kullanılan (PK/KF)M ve (PK/KF)EAA oranları ise ırklar arasında benzerdi. Kafeinin farmakokinetik parametreleri (EAA0-48, Cl, t1/2?z) ve (TB+PK+TF/KF)EAA oranı, kafeinin farmakokinetik parametreleri (EAA0-48, Cl, t1/2?z) ve (TB+PK+TF/KF, 3-16 saatlerde)M oranlar, (TB+PK+TF/KF, 3-16 saatlerde)M ve (TB+PK+TF/KF)EAA oranları, (TB/KF, 3-16 saatlerde)M ve (TB/KF)EAA oranları, (PK/KF 3-16 saatlerde)M ve (PK/KF)EAA oranları ve (TF/KF 3-16 saatlerde)M ve (TF/KF)EAA oranları arasında yüksek korelasyonlar olduğu tespit edildi.Koyun ırkları arasında CYP1A2 aktivitesi benzer olmasına rağmen karaciğer metabolik kapasitesinin farklı olduğu ve bunun, kafeini TB ve TF metabolize eden CYP1A2 dışındaki diğer enzimlerin aktivitelerindeki farklılıklardan kaynaklanabileceği sonucuna varıldı. Ayrıca, koyunlarda karaciğer metabolik kapasite ve CYP1A2 aktivitesinin kafein uygulamasını takiben alınacak tek kan örneğinde kafein ve metabolitlerinin plazma konsantrasyon oranları hesaplanarak belirlenebileceği kanatine varıldı.Öğe Bioavailability and Pharmacokinetic Profile of Levofloxacin Following Intravenous, Intramuscular and Oral Administration in Turkeys(TAYLOR & FRANCIS LTD, 2014) Aboubakr, Mohamed; Üney, Kamil; Elmas, Muammer1. The pharmacokinetics and bioavailability of levofloxacin in turkeys were investigated after a single intravenous (IV), intramuscular (IM) and oral (PO) administration of 10mg/kg body weight.2. The concentrations of levofloxacin in plasma samples were assayed using a microbiological assay method and pharmacokinetic parameters were calculated by non-compartmental analysis.3. Following IV administration, the elimination half-life (t(0.5())), volume of distribution at steady state (Vd(ss)) and total body clearance (Cl) were 4.49h, 1.31l/kg and 0.23l/h/kg, respectively.4. After single IM and PO administrations at the same dose, levofloxacin was rapidly absorbed as indicated by an absorption half-life (t(0.5ab)) of 1.02 and 0.76h, respectively; maximum plasma concentrations (C-max) of 5.59 and 5.15g/ml were obtained at a maximum time (T-max) of 2 h for both routes and levofloxacin bioavailability (F) was 96.5h and 79.9% respectively after IM and PO administration. In vitro plasma protein binding of levofloxacin was 24.3%.5. Based on these pharmacokinetic parameters, a dose of 10mg/kg body weight given intramuscularly or orally every 24h in turkeys can maintain effective plasma concentrations with bacterial infections with (minimum inhibitory concentration) MIC90>0.1g/ml.Öğe Cytologic-enzymologic diagnosis of experimental pneumonia induced by klebsiella pneumoniae serotype II in rats and its treatment with free and liposomal enrofloxacin(KAFKAS UNIV, VETERINER FAKULTESI DERGISI, 2013) Baş, Ahmet Levent; Üney, Kamil; Hadimli, Hasan Hüseyin; Sezer, Ali Demir; Hatipoğlu, Fatih; Maden, Mehmet; Akbuğa, JulideEnrofloxacin (ENR) rapidly localizes in eukaryotic cells in vitro but does not remain for prolonged periods, thereby reducing the ENR efficacy of defense against intracellular pathogens. Delivery of ENR in a liposome-encapsulated form may enhance its intracellular residence time. In this study, experimental pneumonia was induced in healthy and dexamethasone-treated rats using Klebsiella pneumoniae serotype II. Free and liposome-encapsulated ENR were injected intravenously into the infected animals at a dose of 7.5 mg/kg/day for 5 days. Samples of tissue, plasma and bronchoalveolar lavage (BAL) fluid were obtained at 1, 2, 3 and 4 days and 1, 2, 3 and 4 weeks after the first antibiotic treatment. All of the samples were evaluated cytologically, enzymologically, microbiologically and pathologically. It was determined that cytologic and enzymologic diagnoses of BAL fluid are not meaningful for evaluating the treatment of the experimental pneumonia in rats. However, it was established that the use of ENR in liposomal form at a dose of 7.5 mg/kg for 5 days is more effective than the free form both in the treatment of K. pneumoniae infections and in the prevention of recurrent infections. Liposome-encapsulated antimicrobial agents should provide another choice for antimicrobial therapy in the future, but further investigation must be completed before clinical use.Öğe Effect of etanercept on cytokines and 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2 alpha concentrations during endotoxemia(WILEY-BLACKWELL, 2012) Er, Ayşe; Dik, Burak; Altan, Feray; Çetin, Gül; Üney, Kamil; Elmas, Muammer; Yazar, Enver[Abstract not Available]Öğe Effect of flunixin meglumine on cytokine levels in experimental Endotoxemia in mice(WILEY, 2007) Yazar, Enver; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Altunok, Vahdettin; Elmas, MuammerIn this study, effect of flunixin meglumine on serum tumour necrosis factor alpha, (TNF alpha) interleukin-1 beta and interleukin-10 levels was investigated in lipopolysaccharide-induced endotoxic mice. Healthy 273 Balb/C mice were used and divided into three equal groups. Group 1 was injected lipopolysaccharide (Escherichia coli 0 111:134, 250 mu g/mouse, intraperitoneally), Group 2 was injected flunixin meglumine (2.5 mg/kg, subcutaneously), and Group 3 was injected lipopolysaccharide + flunixin meglumine. After the treatments, at 0., 1., 2., 3., 6., 12., 24th hours and 3., 5., 7. 14., 21., 28th days blood samples were taken from seven mice in each group. Serum TNF alpha, interleukin-1 beta and interleukin-10 levels were measured using commercially available kits by enzyme-linked immunoassay. Flunixin meglumine did not affect the cytokine levels in healthy animals. While lipopolysaccharide increased serum TNF alpha, interleukin-1 beta and interleukin-10 levels, flunixin meglumine inhibited increases at levels of all cytokines. As result, flunixin meglumine showed depressor effect on cytokine levels in endotoxemia and the effect may be a reason for the first chosen member of nonsteroid anti-inflammatory drug in endotoxemia.Öğe Effect of Multiple-Dose Administration of Cefquinome on Hematological and Biochemical Parameters in Horse(2019) Altan, Feray; Erol, Hanifi; Altan, Semih; Arıcan, Mustafa; Elmas, Muammer; Üney, KamilThe negative impact of multiple ascending doses of cefquinome (CFQ) on hematological and serum biochemical profile of horseunknown. The objective of this study was to evaluate the effect of multiple ascending doses of cefquinome (CFQ) in horses on thefollowing hematological (WBCs, LYM, MON, GRA, RBCs, HB, HT, MCV, MCH, MCHC, RDW, and PLT) and biochemical parameters (ALB,ALP, ALT, AST, CH, CR, GGT, LDH, TB, TP, TRIG, and BUN). The study was performed on the sixteen mature horses (4.6 2.1 years, 302 38 kg). Four dosages of CFQ were applied as Group I; 1 mg/kg, Group II; 2 mg/kg, Group III; 4 mg/kg and Group IV; 6 mg/kg, and eachanimal received intravenously a total of 13 injections, administered every 12 h for 7 days. The hematological and biochemicalparameters of horses were monitored on the before 0 day and 1, 3, 7, and 14 days after the administration of the first CFQ. Nosignificant differences in serum biochemical parameters were found amongst the groups (p0.05). Significant differences were found incertain hematological parameters (MONO, GRAN, RBC, HB, HCT, MCH, and PCT) amongst the groups (p0.05) within the referenceranges. These results indicate that the administration of multiple doses of up to 6 mg/kg of CFQ in the horse had no clinically significantimpact on the blood parameters measured.Öğe The effect of N-acetylcysteine on the treatment of clinical endometritis and pregnancy rate in dairy cows(2014) Traş, Bünyamin; Dinç, Dursun A.; Üney, KamilAmaç: Bu çalışmada süt ineklerinde klinik endometritisin tedavisi ve gebelik oranı üzerine N-asetilsistein (NAS)'in etkisinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışma, ticari bir süt işletmesinde 50-60 günlük gönüllü bekleme süresinden sonra endometritisin klinik bulgularını gösteren 36 inek üzerinde gerçekleştirildi. Klinik endometritis, vajinada belirlenen uterus akıntısının değerlendirilmesiyle tanımlandı. İneklerden servikal svap örnekleri mikroorganizma ve tedavi için en etkili antibakteriyel ajanı belirlemek için toplandı. İnekler rastgele NAS tedavisi yapılan (NAS-T) ve yapılmayan (nNAS-T) olmak üzere iki gruba ayrıldı. NAS-T grubuna (n18) %2'lik NAS uygulamasından 12 saat sonra amoksisilin trihidratpotasyum klavulanat (3500 mg875 mg) uygulaması yapıldı ve bu uygulama üç gün tekrar edildi. nNAS-T grubuna (n18), NAS-T grubunda uygulanan tedavi protokolündeki NAS uygulaması yerine 100 mL serum fizyolojik uygulaması yapıldı. Tedavi oranı, tedaviyi takiben gerçekleşen ilk doğal östrusta klinik endometritisin bulgularını göstermeyen (vaginal muayenede şeffaf veya yarı şeffaf mukus) ineklerin oranı olarak tanımlandı. Hayvanlar tedaviden sonraki ilk doğal östrusta suni yolla tohumlandı. Bulgular: NAS-T grubunda tedavi (%83.3) ve gebelik (%66.7) oranlarının nNAS-T grubuna (sırasıyla %55.5 ve %27.8) göre önemli derecede yüksek olduğu belirlendi (P0.05). Öneri: İneklerde klinik endometritisin tedavisinde NAS kullanımı, tedavi başarısını ve gebelik oranını artırabilir.Öğe Effect of zinc supplementation on lipid peroxidation and lactate levels in rats with diabetes induced by streptozotocin and subjected to acute swimming exercise(COMENIUS UNIV, 2012) Biçer, Mürsel; Günay, Mehmet; Baltacı, Abdulkerim Kasım; Üney, Kamil; Moğulkoç, Rasim; Akil, MustafaObjective: The present study aims to explore the effect of zinc supplementation on lipid peroxidation and lactate levels in rats having diabetes induced by streptozotocin and subjected to acute swimming exercise Method: A total of 80 adult male rats of Sprague-Dawley type were equally allocated to 8 groups: Group 1, general control. Group 2, zinc-supplemented group. Group 3, zinc-supplemented, diabetic group. Group 4, swimming control group. Group 5, zinc-supplemented swimming group. Group 6, zinc-supplemented diabetic swimming group. Group 7, diabetic swimming group. Group 8, diabetic group. At the end of the 4-week study, blood samples were collected to determine MDA, GSH, GPx, SOD, lactate and zinc levels. Results: The highest MDA values were found in group 7 and 8 (p<0.001). GSH values in groups 5 and 6 were higher (p<0.001). The highest GPx values were established in groups 2, 5 and 6 (p<0.001). SOD values were the highest in groups 5 and 6 (p<0.001) and lowest in groups 2, 3 and 8 (p<0.001). The highest plasma lactate levels were found in group 7 (p<0.001). The highest zinc levels were obtained in groups 1,2 and 5 (p<0.001), and the lowest zinc levels were found in groups 7 and 8 (p<0.001). Conclusion: Results of the study reveal that zinc supplementation prevents the increase in free radical formation, suppression of antioxidant activity and muscle exhaustion, all of which result from diabetes and acute exercise. Zinc supplementation may contribute to health and performance in diabetes and acute exercise (Tab. 2, Fig. 1 Ref. 47). Full Text in PDF www.elis.sk.Öğe EFFECTS OF DIFFERENT DOSES OF DEXAMETHASONE PLUS FLUNIXIN MEGLUMINE ON SURVIVAL RATE IN LETHAL ENDOTOXEMIA(DE GRUYTER POLAND SP ZOO, 2009) Er, Ayşe; Üney, Kamil; Altan, Feray; Çetin, Gül; Yazar, Enver; Elmas, MuammerEffects of different doses of dexamethasone plus flunixin meglumine on survival rate were investigated in lethal endotoxemia. A total of 60 Balb/C female mice were divided into 4 equal groups. Lethal endotoxemia (80-100%) was induced by lipopolysaccharide injection (Group 1, 1 mg, intraperinoneally). At 4 hours after the lipopolysaccharide injection; low-dose dexamethasone (0.6 mg/kg, SID, 5 days, intramuscularly) + flunixin meglumine (2 mg/kg, SID, 5 days, subcutaneously), normal-dose dexamethasone (2 mg/kg, SID, 5 days, intramuscularly) + flunixin meglumine (2 mg/kg, SID, 5 days, subcutaneously) and high-dose dexamethasone (10 mg/kg, SID, 5 days, intramuscularly) + flunixin meglumine (2 mg/kg, SID, 5 days, subcutaneously) were injected to Group 2, 3 and 4, respectively. After the injections, survival was monitored at 7 days and 13.3%, 13.3%, 33.3% and 73.3% survival rates were observed in Groups 1, 2, 3 and 4, respectively. As results, high-dose dexamethasone plus flunixin meglumine may be the treatment of choice for endotoxaemia in animals.Öğe Effects of Drugs on Kinetic Values of Cytokines, Adenosine Deaminase and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F? in Endotoxemia: A Different Approach 2(2010) Altan, Feray; Elmas, Muammer; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Çetin, Gül; Traş, Bünyamin; Yazar, EnverAmaç: Lipopolisakkaritle (LPS) oluşturulan deneysel endotoksemide sitokinler, adenozin deaminaz (ADA) ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F2? (PGM)’nın kinetik değerlerine tek başlarına ve/veya kombine uygulanan enrofloksasin (ENR), fluniksin meglumin (FM) ve deksametazonun (DEX) etkilerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada kullanılan ratlar 7 gruba ayrıldı. Deneysel endotoksemi oluşturmak için pozitif kontrol grubu dahil bütün gruplara LPS uygulandı. Diğer altı gruba ENR, FM, düşük doz DEX, yüksek doz DEX, ENR+FM+düşük doz DEX ve ENR+FM+yüksek doz DEX uygulandı. Uygulama sonrası 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde kan örnekleri toplandı. Tümör nekroz faktör alfa (TNF?), interlökin-6 (IL6), interlökin-10 (IL-10), ADA ve PGM düzeyleri ELISA ile belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA0-48) farmakokinetik programla, plazma veya serum maksimum konsantrasyon (Cmax) ile maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (tmax) direk bakı yöntemiyle belirlendi. Bulgular: Pozitif kontrol (LPS) grubuyla kıyaslandığında EAA0-48 değerlerinin; ENR grubunda PGM için artarken (p<0.05), IL-6, IL-10 ve ADA için azaldığı (p<0.05); FM grubunda IL-6 ve ADA’ya özgü olarak küçüldüğü (p<0.05); DEX tek başına veya kombine uygulandığı gruplarda da azaldığı (p<0.05) belirlendi. Öneri: Farklı örnekleme zamanlarında çok sayıda ölçülen aynı endotoksemi belirteçlerinin toplu değerlendirilmesinde kinetik parametrelerden özellikle EAA’nin farklı ve akılcı bir yaklaşım olarak dikkate alınabileceği kanaatine varıldı.Öğe Effects of Drugs Used in Endotoxic Shock on Oxidative Stress and Organ Damage Markers(TAYLOR & FRANCIS LTD, 2010) Yazar, Enver; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Bülbül, Aziz; Avcı, Gülcan Erbil; Elmas, Muammer; Traş, BünyaminThe aim of this study was to determine the effects of enrofloxacin (ENR), flunixin meglumine (FM) and dexamethasone (DEX) on antioxidant status and organ damage markers in experimentally-induced endotoxemia. Rats were divided into three groups. To induce endotoxemia, lipopolysaccharide (LPS) was injected into all groups, including the positive control. The two other groups received the following drugs (simultaneously with LPS): ENR + FM + low-dose DEX and ENR + FM + high-dose DEX. After the treatments, blood samples were collected at 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 and 48 h. Oxidative stress parameters were determined by ELISA, while serum organ damage markers were measured by autoanalyser. LSP increased (p < 0.05) malondialdehyde, 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F-2 alpha and nitric oxide, while LPS reduced vitamin C. These changes were especially inhibited (p < 0.05) by ENR + FM + high-dose DEX. LPS increased organ damages markers. Cardiac and hepatic damage was not completely inhibited by any treatment, whereas renal damage was inhibited by two treatments. This study suggested that ENR + FM + high-dose DEX is most effective in the LPS-caused oxidative stress and organ damages.Öğe Effects of Enrofloxacin, Flunixin and Dexamethasone on Indicators of Oxidative and Organ Damage in Lipopolysaccharide-Induced Endotoxemia(Medwell Online, 2010) Er, Ayşe; Altan, Feray; Çetin, Gül; Üney, Kamil; Traş, Bünyamin; Elmas, Muammer; Yazar, EnverThe aim of this study was to determine the effects of enrofloxacin., flunixin meglumine and dexamethasone on antioxidant status and markers of organ damage in endotoxemia. Rats were divided into four groups. The groups received the following drugs (simultaneously with lipopolysaccharide): enrofloxacin, flunixin meglumine, low-dose dexamethasone or high-dose dexamethasone, respectively. After the treatments, serum and plasma samples were collected at 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 and 48 h. The levels of malondialdehyde, nitric oxide, superoxide dismutase, vitamin C and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F-2 alpha were determined with ELISA. The cardiac, hepatic and renal damage markers were measured with autoanalyzer. Elevated levels of malondialdehyde were relatively inhibited by high-dose dexamethasone. Increases in the levels of nitric oxide were inhibited by low and high-dose dexamethasone while increases in the level of 13,14-dihydro-15-keto prostaglandin F-2 alpha were inhibited by all treatments except enrofloxacin. No treatments inhibited the decrease in vitamin C levels. Cardiac and hepatic damage was not inhibited completely whereas renal damage was inhibited by treatment with low or high-dose dexamethasone. The results show that although low-dose dexamethasone had antioxidant activity and protected against organ damage, high-dose dexamethasone may be more beneficial in the treatment of endotoxemia.Öğe Effects of Enrofloxacin, Flunixin Meglumine and Dexamethasone on Disseminated Intravascular Coagulation, Cytokine Levels and Adenosine Deaminase Activity in Endotoxaemia in Rats(Akademiai Kiado Rt, 2010) Yazar, Enver; Bülbül, Aziz; Avcı, Gülcan Erbil; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Elmas, Muammer; Traş, BünyaminThe aim of this study was to determine the effects of drugs used in the treatment of endotoxaemia on disseminated intravascular coagulation, cytokine levels and adenosine deaminase activities in endotoxaemic rats. Rats were divided into seven groups. Lipopolysaccharide (LPS) was injected into all groups, including the positive control group. The other six groups received the following drugs: enrofloxacin (ENR), flunixin meglumine (FM), low-dose dexamethasone (DEX), high-dose DEX, ENR + FM + low-dose DEX, and ENR + FM + high-dose DEX. After the treatments, serum and plasma samples were collected at 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 and 48 hours (h). A coagulometer was used to determine the levels of coagulation values, while ELISA was used to assay serum cytokines and adenosine deaminase (ADA). Low-dose DEX alone and combined treatments depressed the levels of cytokines and ADA (from 371 to 70 IU/L at 6 h) significantly and inhibited the decrease of coagulation values (antithrombin from 67 to 140% at 6 h, fibrinogen from 54 to 252 mg/dL at 6 h). In summary, FM + high-dose DEX may be the preferred treatment of endotoxaemia because of its highest effectiveness. FM plus high-dose DEX may be a new therapy for endotoxaemic domestic animals.Öğe The effects of Mannheimia haemolytica and albendazole on marbofloxacin pharmacokinetics in lambs(SPRINGER, 2019) Altan, Feray; İpek, Duygu Neval Sayın; Çorum, Orhan; Alp, Simten Yeşilmen; İpek, Polat; Üney, KamilThe study aimed to define the effects of M. haemolytica and a single oral dose of albendazole on the single-dose pharmacokinetics of marbofloxacin in lambs. The pharmacokinetic-pharmacodynamic integration of marbofloxacin was applied to describe a 3 mg/kg intramuscular dose in lambs. The 6 healthy and 12 naturally infected with M. haemolytica lambs (Akkaraman, males weighing 10-15 kg and aged 2-3 months) were used in this study. In the marbofloxacin group, 6 healthy lambs received marbofloxacin. In the albendazole group after 2 weeks washout period, the same animals received marbofloxacin on 1 h after albendazole. In the diseased marbofloxacin group, 6 lambs naturally infected with M. haemolytica received marbofloxacin. In the diseased albendazole group, 6 lambs naturally infected with M. haemolytica received marbofloxacin on 1 h after albendazole. The marbofloxacin and albendazole were administered each as a single dose of 3 mg/kg intramuscular and 7.5 mg/kg oral, respectively, in the respective groups. Plasma concentration of marbofloxacin was measured with HPLC-UV and pharmacokinetic parameters were analyzed by non-compartmental model. Albendazole did not change the pharmacokinetic profiles of marbofloxacin in healthy and diseased lambs. However, M. haemolytica affected the pharmacokinetics of marbofloxacin in diseased lambs, AUC(0-24)/MIC90 ratio was not found to be higher than 125, but C-max/MIC90 ratios was found to be higher than 10 for an MIC value of 0.25 mu g/mL in all groups. The marbofloxacin dose described in this study may not be effective for the treatment of infections due to M. haemolytica in lambs, with MIC <= 0.25 mu g/mL.Öğe Effects of Tylosin on Serum Cytokine Levels in Healthy and Lipopolysaccharide-Treated Mice(Akademiai Kiado Zrt, 2010) Er, Ayşe; Yazar, Enver; Üney, Kamil; Elmas, Muammer; Altan, Feray; Çetin, GülThe effects of different doses of tylosin on serum cytokine concentrations were investigated in healthy and lipopolysaccharide-treated mice. The mice were divided into seven groups. Lipopolysaccharide (LPS) was injected into the positive control group. The other six groups received three different tylosin doses concurrently without or with LPS: 10 mg/kg, 100 mg/kg, 500 mg/kg, 10 mg/kg + LPS, 100 mg/kg + LPS and 500 mg/kg + LPS. After treatment, serum samples were collected at 0, 1, 2, 3, 6, 12 and 24 hours. Serum tumour necrosis factor alpha (TNF alpha), interleukin 1 beta (IL1 beta) and IL10 levels were determined by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Tylosin doses of 10 and 100 mg/kg induced no cytokine production in the healthy mice. Tylosin at 500 mg/kg had no effect on TNF alpha or IL1 beta production, but it induced IL10 production in healthy mice. All doses of tylosin reduced the elevated TNF alpha and IL1 beta in LPS-treated mice but increased their IL10 levels. In conclusion, these data suggest that tylosin has an immunomodulatory effect at the dose recommended for use against infection.Öğe Farklı dozlardaki marbofloksasinin koyunlarda biyokimyasal ve hematolojik parametreler üzerine etkileri(2018) Altan, Feray; Çorum, Orhan; Çorum, Duygu Durna; Üney, KamilAmaç: Mevcut araştırmada sağlıklı koyunlarda kas içi farklıdozlarda marbofloksasin uygulamasının biyokimyasal ve hematolojikparametreler üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışma, paralel dizayna göre dört doz grubundaayrılan 24 adet sağlıklı erkek, 2-5 yaştaki Akkaramankoç üzerinde gerçekleştirildi. Herbir doz grubunda 6 adet hayvanbulunmaktadır. Her gruptaki altı hayvana, semitendinoz kasbölgesinden sırasıyla 2, 4, 6 ve 10 mg/kg tek doz seviyelerindemarbofloksasin enjekte edildi. Kan örnekleri sol vena jugulariseyerleştirilen kataterler kullanılarak ilaç uygulanmadan önce(0.saat, kontrol) ve sonraki 10. ve 22. saatlerde alındı. Biyokimyasalparametrelerden albumin, alkalin fosfataz, alanin aminotransferaz,aspartat aminotransferaz, kolesterol, trigliserid, totalprotein, kan üre nitrojen, kreatinin ve gamma-glutamil transferazdeğerleri otoanalizör cihazında belirlendi. Hematolojikparametrelerden beyaz kan hücreleri, kırmızı kan hücreleri,hemoglobin, hematokrit, platelet değerleri kan hücresi sayımcihazında ölçüldü.Bulgular: Gruplar arasında hematolojik ve serum biyokimyasalparametrelerinde anlamlı bir fark bulunamadı.Öneri: Bu sonuçlar koyunlarda tek doz kas içi uygulanmasındansonra 10 mg/kg'a kadar tek bir intramüsküler enjeksiyondansonra marbofloksasinin hematolojik ve biyokimyasal parametrelerüzerinde klinik olarak anlamlı bir etkisinin olmadığınıgöstermektedir.Öğe İlaç metabolizmasında rol oynayan enzimlerin aktivitelerinin belirlenmesinde in vivo prob ilaç kullanımı(2006) Üney, Kamil; Traş, BünyaminAmaç: Bu derlemede, ilaç metabolizmasında rol oynayan enzimlerin aktivitelerinin belirlenmesinde in vivo prob ilaçların kullanımları hakkında bilgi verilmiştir. Ana bulgular: İlaç metabolizmasında görevli enzimler çeşitli ksenobiyotiklerin biyotransformasyonunda da önemli rol oynar. Dokularda enzim sentezindeki farklılıklara bağlı olarak çoğu ilacın farmakokinetik ve farmakodinamiğinde ve toksik maddelere duyarlılıkta bireylerarası ve etnik farklılıklar gösterilmiştir. Enzim aktivitelerinin belirlenmesinde kullanılan birçok metot vardır. Bunlar, enzim düzeylerinin ölçülmesi (direkt) ve in vivo prob ilaç kullanımı (indirekt) ile fenotipin belirlenmesi ve genotipik metotlar olarak ayrılabilir. Genotipik ve direkt metotların bazı sınırlamaları olduğu için enzim aktivitesinin belirlenmesinde sıklıkla prob ilaçlar kullanılır. İn vivo prob ilaç kullanımı farmakokinetik farklılık, bireysel dozaj rejimi, ilaç etkileşimleri, ilaç toksisitesi ve ksenobiyotiklere duyarlılık gibi klinik farmakoloji ve toksikoloji yönünden ve enzimlerin sentezlendiği organların metabolik kapasitelerinin belirlenmesi açısından önemlidir. Sonuç: Prob ilaçlar, klinik farmakoloji ve toksikoloji alanındaki çalışmalarda kullanılabilme potansiyeline sahiptir.Öğe Karma yem, un ve bulgur örneklerinde aflatoksin kalıntılarının araştırılması(2011) Oğuz, Halis; Nizamlıoğlu, Ferhan; Dinç, İffet; Üney, Kamil; Aydın, HasanAmaç: Konya, Karaman ve Mersin bölgesinden toplanan karma yem, un ve bulgur örneklerinde aflatoksin (AF) kirliliğini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Konya, Karaman ve Mersin il merkezleri ve ilçelerden Mayıs 2005-Ağustos 2006 arasında farklı mevsimlerde 150 adet karma yem, 210 adet un ve 210 adet bulgur örneği olmak üzere toplam 570 örnek toplandı. Örneklerde İnce Tabaka Kromatografisi-Scanner yöntemi ile analizler gerçekleştirildi. Bulgular: Analizler sonunda her üç ilden toplanan un ve bulgur örneklerinin hiçbirinde tespit edilebilir düzeyde AF kirliliğine rastlanmadı. Karma yem örneklerinde ise, Konya ilinden toplanan üç örnekte 1 ppb ve Mersin ilinden toplanan bir örnekte 0.5 ppb AFB1 tespit edildi. Bu düzeyler Tarım ve Köyişleri Bakanlığı tarafından yayınlanan ilgili mevzuatla karma yemlerde izin verilen üst sınırı aşmamaktadır. Öneri: Bu çalışmada karma yem, un ve bulgurda elde edilen sonuçlar halk sağlığı ve hayvan yetiştiriciliği açısından oldukça memnuniyet verici bir durum olarak değerlendirilebilir. AF oluşmadan önce koruyucu önlemlerin alınması oldukça önemlidir. AF'in neden olduğu sağlık riskleri ile ilgili olarak tüketiciler, yetiştiriciler ve ihracat-ithalatçılar düzeyinde bilgilendirme faaliyetlerine devam edilmesi gerekmektedir. İnsanlar tarafından tüketilen ve mikotoksinler yönünden hassas gıdaların düzenli bir program dahilinde resmi otoriteler tarafından kontrol edilmesi gerekmektedir.Öğe Koyunlarda diklofenak sodyum ve meloksikamın tekrarlı uygulanmasının koagulasyon parametreleri üzerine etkisi(Selçuk Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi, 2018) Yıldız, Ramazan; Çorum, Orhan; Atik, Orkun; Çorum, Duygu Durna; İder, Merve; Ok, Mahmut; Üney, KamilAmaç: Bu çalışmada koyunlara diklofenak sodyum ve meloksikam uygulamasının koagulasyon parametreleri üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Araştırmada Akkaraman ırkı, sağlıklı 12 adet koyun kullanıldı. Koyunlar her grupta 6 adet olacak şekilde rastgele diklofenak sodyum (DS) ve meloksikam (MS) olmak üzere iki gruba ayrıldı. DS grubundaki koyunlara 2.5 mg/kg dozda diklofenak sodyum, MS grubundaki koyunlara ise 0.5 mg/kg dozda meloksikam kas içi yolla günde bir defa 3 gün boyunca uygulandı. Kan örnekleri ilaç uygulamasından önce (0. saat) ve ilk ilaç uygulamasını takiben 72. saatte alındı. Plazma fibrinojen, aktive parsiyel tromboplastin zamanı (APPT), protrombin zamanı (PT), D-dimer ve trombosit (PLT) seviyeleri ölçüldü. Bulgular: Çalışma süresince her iki gruptaki hayvanların klinik muayene bulgularında herhangi bir farklılık gözlenmedi. DS ve MS grubunun 0. saat ile 72. saat örnekleri karşılaştırıldığında fibrinojen, APTT, PT, D-dimer ve PLT sonuçlarında istatiksel (P > 0.05) bir farklılık görülmedi. Öneri: Koyunlara üç gün süre ile diklofenak sodyum ve meloksikam uygulamasının koagulasyon parametreleri üzerinde belirgin etkisinin olmadığı ifade edilebilir.
