A Case-Control Study Evaluating Depression and Quality of Life in High-Risk Pregnant Women
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2010
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ortadogu Ad Pres & Publ Co
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Objective: To assess quality of life (QoL), presence of depressive symptomatology and their relationship in normal and high-risk pregnant women. Material and Methods: Two hundred ninety seven pregnant women were screened using brief version of the World Health Organization Quality of Life in Turkish (WHOQOL-BREF TR) and Beck Depression Inventory (BDI). Results: BDI level was found as 17 and over among 34.3% (n= 102) of all women who took part in our study and 42.6% (n= 49) among high-risk pregnants. The incidence of high-risk pregnancies among the pregnants who had 17 and over BDI score was found significantly higher than the ones who took 16 or lower (p= 0.017). High-risk pregnancies were 3-4 times higher among the pregnants whose husbands had education levels of primary, middle and high school than the level of university [orderly OR, %95 CI; 3.222 (1.546-6.714), 4.474 (1.840-10.879), 3.060 (1.430-6.549)]; 1.7-2.8 times higher among the pregnants whose husbands were workers, unemployed and self-employed than the ones whose husbands were official [orderly OR, %95 CI; 2.804 (1.382-5.689), 1.679 (0.434-6.495), 1.853 (0.955-3.598)]; 1.8 times higher among the pregnants who had 17 and over BDI score than the ones who had 16 and under BDI scores [OR= 1.807, %95 CI; (1.108-2.946)]. High-risk pregnancies among the unemployed pregnant women were 3.1 times higher than the employed [OR 95% CI; 3.167 (1.345-7.460)]. QoL scores in the domains of physical health (p< 0.001), psychological health (p= 0.036), social relationships (p< 0.001) and overall health (p< 0.001) were significantly lower among high-risk pregnants than normal ones. Conclusions: In this study a substantial number of pregnant women, especially high-risk ones had depression symptoms, and high-risk pregnancies decreased the quality of life. High-risk pregnant women may need more physical and psychological support.
Amaç: Normal ve riskli gebelerde yaşam kalitesini, depresif semptomatoloji varlığını ve bunların birbirleri ile olan ilişkisini değerlendirmek. Gereç ve Yöntemler: İki yüz doksan yedi gebe kadına Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu Türkçe Versiyonu (WHOQOL-BREF-TR) ve Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) uygulandı. Bulgular: Çalışmamıza katılan gebelerin %34.3’ünde (n= 102) ve riskli gebelerin %42.6’ında (n= 49) BDÖ düzeyleri 17 ve üzeri olarak bulundu. Onyedi ve üzeri BDÖ düzeyi olanlarda riskli gebelik görülme durumu, 16 ve altı BDÖ düzeyine sahip olanlara göre istatistiksel açıdan anlamlı derecede yüksek bulundu (p= 0.017). Riskli gebelik durumu eşleri ilkokul, ortaokul ve lise mezunu olan gebelerde eşi üniversite mezunu olanlara göre 3-4 kat [sırası ile OR, %95 CI; 3.060 (1.430-6.549), 4.474 (1.840-10.879), 3.222 (1.546-6.714)]; eşleri işçi, serbest ve işsiz olan gebelerde eşleri memur olan gebelere göre yaklaşık 1.7-2.8 kat [sırası ile OR, %95 CI; 2.804 (1.382-5.689), 1.853 (0.955-3.598), 1.679 (0.434-6.495)]; BDÖ düzeyi 17 ve üzeri olanlarda 16 ve altı olanlara göre 1.8 kat artmakta idi [OR= 1.807, %95 CI; (1.108-2.946)]. Çalışmayan gebeler arasında yüksek riskli gebelik, çalışan gebelere göre yaklaşık üç kat fazla bulundu [OR 95% CI; 3.167 (1.345-7.460)]. Riskli gebelerde fiziksel sağlık (p< 0.001) psikolojik sağlık (p= 0.036), sosyal ilişkiler (p< 0.001) ve genel (p< 0.001) alanlarda yaşam kalitesi puanları, risk taşımayan gebelere göre istatistiksel açıdan anlamlı derecede düşük bulundu. Sonuç: Bu çalışmada, özellikle riskli gebelerde daha belirgin olmak üzere önemli sayıda gebede depresyon semptomlarının bulunduğu ve yaşam kalitelerinin düştüğü gözlenmektedir. Riskli gebeler, fiziksel ve psikolojik anlamda daha fazla desteğe ihtiyaç duyabilmektedirler.
Amaç: Normal ve riskli gebelerde yaşam kalitesini, depresif semptomatoloji varlığını ve bunların birbirleri ile olan ilişkisini değerlendirmek. Gereç ve Yöntemler: İki yüz doksan yedi gebe kadına Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu Türkçe Versiyonu (WHOQOL-BREF-TR) ve Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) uygulandı. Bulgular: Çalışmamıza katılan gebelerin %34.3’ünde (n= 102) ve riskli gebelerin %42.6’ında (n= 49) BDÖ düzeyleri 17 ve üzeri olarak bulundu. Onyedi ve üzeri BDÖ düzeyi olanlarda riskli gebelik görülme durumu, 16 ve altı BDÖ düzeyine sahip olanlara göre istatistiksel açıdan anlamlı derecede yüksek bulundu (p= 0.017). Riskli gebelik durumu eşleri ilkokul, ortaokul ve lise mezunu olan gebelerde eşi üniversite mezunu olanlara göre 3-4 kat [sırası ile OR, %95 CI; 3.060 (1.430-6.549), 4.474 (1.840-10.879), 3.222 (1.546-6.714)]; eşleri işçi, serbest ve işsiz olan gebelerde eşleri memur olan gebelere göre yaklaşık 1.7-2.8 kat [sırası ile OR, %95 CI; 2.804 (1.382-5.689), 1.853 (0.955-3.598), 1.679 (0.434-6.495)]; BDÖ düzeyi 17 ve üzeri olanlarda 16 ve altı olanlara göre 1.8 kat artmakta idi [OR= 1.807, %95 CI; (1.108-2.946)]. Çalışmayan gebeler arasında yüksek riskli gebelik, çalışan gebelere göre yaklaşık üç kat fazla bulundu [OR 95% CI; 3.167 (1.345-7.460)]. Riskli gebelerde fiziksel sağlık (p< 0.001) psikolojik sağlık (p= 0.036), sosyal ilişkiler (p< 0.001) ve genel (p< 0.001) alanlarda yaşam kalitesi puanları, risk taşımayan gebelere göre istatistiksel açıdan anlamlı derecede düşük bulundu. Sonuç: Bu çalışmada, özellikle riskli gebelerde daha belirgin olmak üzere önemli sayıda gebede depresyon semptomlarının bulunduğu ve yaşam kalitelerinin düştüğü gözlenmektedir. Riskli gebeler, fiziksel ve psikolojik anlamda daha fazla desteğe ihtiyaç duyabilmektedirler.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Pregnancy, High-risk, Depression, Risk factors, Quality of life, Riskli gebelik, Depresyon, Risk faktörleri, Yaşam kalitesi
Kaynak
Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi
WoS Q Değeri
Q4
Scopus Q Değeri
Q4
Cilt
30
Sayı
3
Künye
Şahsıvar, M. Ş., Marakoğlu, K., (2010). A Case-Control Study Evaluating Depression and Quality of Life in High-Risk Pregnant Women. Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi, 30(3), 871-879. Doi: 10.5336/medsci.2008-9824
