Yazar "Özcan, Koray" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 14 / 14
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Anadolu'da Selçuklu Dönemi İdare Sisteminin Mekansal Örgütlenmeleri: Selçuklu İdari Birim Organizasyonları (ve Evrimi)(2006) Özcan, KorayBu araştırma, Türklerin Anadolu yerleşim zincirine katıldığı Selçuklu egemenlik döneminde, Anadolu coğrafyasında örgütlenen Selçuklu dönemi idare sisteminin mekânsal-işlevsel unsuru olarak Selçuklu idarî birim organizasyonlarını tanımlamayı amaçlamaktadır. Araştırmanın varsayımı, Selçuklu idare sisteminin mekânsal örgütlenmeleri olarak, idarî birim organizasyonlarının tarihsel kökenlerinin Orta Asya ve İran Türk-İslâm devlet gelenekleri ile Anadolu'da devralınan Bizans idare coğrafyası mirasına dayandığı ve Anadolu'nun coğrafi koşulları ile dönemin askeri-siyasal-yönetsel içsel-dışsal dinamikleri kapsamında biçimlendiğidir. Araştırmada Selçuklu idare sisteminin mekânsal bileşenleri olarak idarî birimlerin belirlenmesinde, vakâyinâme, menâkıb-nâme, vakfiye, temlik-nâme, ahid-nâme gibi özgün tarihi kayıtların irdelenmesi ve elde edilen bulguların haritalar üzerine aktarılmasına dayanan bir metodoloji izlenmiştir.Öğe Anadolu'da Selçuklu dönemi yerleşme sistemi ve kent model(ler)i(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2005-03-23) Özcan, Koray; Yenen, ZekiyeBu tez çalışmasının amacı; Türklerin Selçuklu Devleti'nin kurulması ile Anadolu yerleşim zincirine katıldığı XL-XDI. yüzyıllarda, Orta Asya ve İran coğrafyasından taşıdıkları ya da aktardıkları yerleşim kültürü geleneklerinin, Anadolu coğrafyası üzerindeki yerleşme kültürü ile birlikte ortaya koyduğu mekânsal yansımaları irdelemektir. Burada mekânsal yansımalar kavramı ile anlatılmak istenen Selçuklu döneminde Anadolu'da örgütlenen savunma, üretim-dağıtım ve yerleşme sistemlerinin kentsel mekân organizasyonları üzerindeki etkileridir. Selçuklu döneminde Anadolu'daki yerleşim kültürünün ortaya konabilmesi için, araştırmanın kaynak ve metodolojisine dönük olarak, özgün tarihi kaynakların kullanımı ve yazılı kaynaklara mekân boyutunun kazandırılması gerektiği düşünülmüştür. Bu çerçevede döneme ilişkin yazılı kaynakların ve arkeolojik ya da mimari yapı kalıntılarına dayalı haritaların kullanımı ile Selçuklu dönemi yerleşme sistemi ve kentsel mekân organizasyonlarının tanımlanabileceği öngörülmüştür. Araştırmanın zaman dizgisi; Selçuklu dönemi yerleşme sisteminin arka plânım oluşturan Anadolu Selçuklu Devleti siyasal-yönetsel egemenlik düzeninin Anadolu yerleşme sistemini biçimlendirmeye başladığı XI. yüzyıl başı ile Selçuklu egemenlik düzeninin sona erdiği ve çok parçalı siyasal yapılanmalar dönemi olarak tanımlanan Türk Beyliklerinin oluşmaya başladığı XII. yüzyıl başı arasındaki dönem olarak tanımlanmıştır. Yukarıda tanımlanan zaman aralığı uyarınca araştırmanın mekânsal çerçevesi tarihi coğrafya, siyasal-yönetsel ve sosyal-kültürel yapılanmalar ve devralınan yerleşim mirası boyutunda Türkleşme-İslâmlaşma sürecinin Türk yönü egemen olarak yayıldığı coğrafya olarak belirlenmiştir. Bu kapsamda Selçuklu egemenlik döneminde Anadolu coğrafyasının güneydoğu yöreleri, temelde Arap-İslâm kültürel etki alam içinde değerlendirildiğinden, araştırmanın mekânsal çerçevesi dışında bırakılmıştır. Selçuklu döneminin değişken siyasal-askeri koşullan ve dinamik sosyal- kültürel yapılanmaları boyutunda Türklerin Anadolu coğrafyasındaki yerleşim sürecinin ortaya konabilmesi için öncelikle kaynak ve yöntem tartışmalarının yapılması gerekmektedir. Bu doğrultuda dönemin özgün tarihi kaynaklarının 11 tanımlanması ve araştırmada kullanılacak yöntemin belirlenmesi gerekmiştir. Dolayısıyla tez çalışmasının birinci bölümü zaman ve mekân boyutunda Selçuklu dönenimin özgün sosyal-kültürel-ekonomik ve siyasal-yönetsel koşullarında mekânsal ve tarihsel çerçevenin tanımlanmasına ve Anadolu'da Selçuklu dönemi yerleşme sistemine ilişkin kaynaklar ve yöntem tartışmalarının irdelenmesine ayrılmıştır. Bu araştırma kapsamında, Selçuklu döneminde Anadolu coğrafyasında örgütlenen kent modellerinin, kuramsal arka planları boyutunda, eş zamanlı olarak gerçekleşen İslâm kenti. Sanayi öncesi kenti. Ortaçağ batı kenti, ve Haçlı kenti modellerinden etkilendiği ya da bu (sözkonusu) modellerin Selçuklu mekân organizasyonlarının biçimlenmesinde etkili olduğu düşünülmüştür. Buradan hareketle, araştırmanın ikinci bölümü eş zamanlı kuramsal yaklaşımların/modellerin çözümlemesi adı allında Selçuklu dönemi kentsel mekân organizasyonlarını etkileyen/biçimlendiren ve eş zamanlı olarak gerçekleşen kent modellerinin incelenmesine ayrılmıştır. Türklerin Orta Asya ve İran coğrafyasından yaklaşık iki yüzyıl süren göçleri sonunda, Anadolu'ya taşıdıkları/aktardıkları kentleşme deneyimleri ile Anadolu coğrafyasında karşılaştıkları ve devraldıkları kent kültürünün, Anadolu'da Selçuklu dönemi kentsel mekân organizasyonları üzerindeki etkilerinin araştırılması boyutunda araştırmanın üçüncü bölümü: I. Anadolu coğrafyasının devralınan tarihsel yerleşim mirası ya da kökenleri kapsamında Türk öncesi Roma- Yunan kökenli Doğu Roma/Bizans kent kültürünün tanımlanması, II. Anadolu coğrafyasına taşınan ya da aktarılan kültürel miras boyutunda, Türklerin Anadolu öncesi Orta Asya ve İran kent kültürlerinin ortaya konmasına ayrılmıştır. Araştırmanın dördüncü bölümü: Selçukluların devraldığı ve geçmiş yerleşim kültürü deneyimlerini aktardıkları Anadolu coğrafyasında organize ettikleri yerleşme sisteminin bileşenleri olarak tanımlanan savunma ve üretim-dağıtım sistemleri ile yerleşme ve toprak kullanım sistem ve politikalarının açıklanmasına ayrılmıştır. Araştırmanın Selçuklu dönemi kent model(ler)i olarak adlandırılan son bölümünde ise Selçuklu döneminde Türk-İslâm yerleşim süreci kapsamında in örgütlendiği öngörülen Anadolu-Türk kentlerinin mekânsal ve demografik çözümlemelerinden harekede yerleşim tipolojisi ve modeli ile mekânsal organizasyonlarım biçimlendiren unsurlar açıklanmıştır.Öğe Anadolu'da Selçuklu Dönemi Yerleşme Sistemi ve Kent Modelleri(2007) Özcan, KorayTürklerin; göçebe ve yerleşik yaşama dair tüm kültürleri ile birlikte; IX. yüzyılda başlayan ve yaklaşık 200 yıl süren Orta Asya’dan Anadolu’ya göç hareketi sürecinin Anadolu coğrafyası üzerindeki siyasal ürünü Anadolu Selçuklu Devleti’nin kurulması biçiminde olmuştur. Bu süreçte, gerek Bizans egemenliğinden devralınan ya da yeniden kurulan Anadolu kentlerinin gerekse kentler dizgesinin oluşturduğu yerleşme sisteminin mekânsal ve işlevsel açıdan yeniden örgütlendiği söylenebilir. Bu araştırmanın amacı; Türklerin Selçuklu Devleti’nin kurulması ile Anadolu yerleşim zincirine eklemlendiği XI.–XIII. yüzyıllarda, Orta Asya ve İran coğrafyasından taşıdıkları ya da aktardıkları yerleşim geleneklerinin, Anadolu’da devraldıkları Bizans yerleşim kültürü altyapısı üzerindeki kültürel birlikteliğinin mekânsal ürünlerini irdelemektir. Burada “mekânsal ürünler” kavramı ile anlatılmak istenen, Anadolu’da Selçuklu döneminde örgütlenen savunma sistemi, üretim–dağıtım organizasyonları, sosyal–kültürel yapılanmalar ve toprak kullanım politikalarının, yerleşme sistemi ve kentsel mekân organizasyonları ya da kent modelleri üzerindeki yansımalarıdır. Selçuklu dönemi Anadolu yerleşim kültürünün ortaya konabilmesi için, araştırmanın kaynak ve yöntemine ilişkin olarak, özgün yazılı kaynakların arkeolojik ve mimari kalıtlar eşliğinde irdelenmesi ve elde edilen bulguların harita ve planlar üzerine aktarılmasına dayanan bir izlence benimsenmiştir. Bu izlence kapsamında, Selçuklu dönemi yerleşme sisteminin ve mekân yansımaları olarak kent modellerinin tanımlanabileceği düşünülmektedir. Araştırmanın zaman dizgisi; Selçuklu dönemi yerleşme sisteminin arka plânını oluşturan Anadolu Selçuklu Devleti siyasal–yönetsel egemenlik düzeninin Anadolu yerleşme sistemini biçimlendirmeye başladığı XI. yüzyıl sonu ile Selçuklu egemenlik düzeninin sona erdiği ve çok parçalı siyasal yapılanmalar dönemi olarak tanımlanan Türk Beyliklerinin oluşmaya başladığı XIII. yüzyıl sonu arasındaki dönem olarak tanımlanmıştır.Öğe Anadolu-Türk Kent Tarihinden Bir Kesit: Selçuklu Döneminde Anadolu-Türk Kent Model(ler)i(2006) Özcan, KorayBu araştırmanın amacı, Anadolu’da Türk öncesi Bizans yerleşme mirası ile Türklerin Anadolu öncesi kentleşme deneyimlerinin sentezi olarak Anadolu Selçuklu Devleti siyasal-yönetsel düzeninin egemen olduğu 1075-1277 zaman aralığında Anadolu coğrafyasında örgütlendiği öngörülen kentsel mekân organizasyonlarına dönük model ya da modellerin geliştirilmesidir. Araştırmada, Selçuklu kentlerinin demografik büyüklüklerinin nasıl bir yöntem ile tespit edilebileceği ve kent model(ler)ini biçimlendiren unsurların neler olabileceği soruları kapsamında, döneme ilişkin özgün tarihi kaynakların, mimari yapı kalıtları ve arkeolojik bulgular eşliğinde irdelenmesi ve elde edilen bulguların harita ya da planlar üzerine aktarılmasına dayanan bir yöntem kurgulanmıştır.Öğe Anadolu-Türk Kent Tarihine Katkı: Anadolu Selçuklu Kenti (XII. Yüzyılın Başından XIII. Yüzyılın Sonuna Dek)(2010) Özcan, Koray; Yenen, ZekiyeBu araştırmanın amacı, Anadolu’da Selçuklu döneminde örgütlenmiş yerleşme sisteminin ve ulaşım ağı içindeki mekânsal ve işlevsel rollerinin Anadolu Selçuklu kentlerinin morfolojik karakteristikleri üzerinde etkili olup olmadığının tartışılmasıdır. Araştırmada “Anadolu Selçuklu kenti” kavramıyla (Müslüman) Selçuklu ile (Hıristiyan) Bizans kültürleri arasındaki sos- yal, kültürel ve ekonomik karşılıklı etkileşim sürecinin Anadolu coğrafyasındaki mekânsal ortaklığı sözkonusu edilmektedir. Araştırma, Selçuklu dönemine ilişkin özgün tarihi kaynakların, arkeolojik-mimari kalıtlar eşliğinde irdelenmesi ve elde edilen bulguların harita ve planlar üzerinden mekânsal çözümlemelere dönük değerlendirilmesine dayanan bir yöntem kurgusu içinde ele alınmıştır. Araştırma sonunda, Bizans egemenliğin- den devralınan yerleşim mirası üzerinde gelişen Anadolu Selçuklu kentlerinin, mekânsal örgütlenme düzeni üzerinde Ana- dolu öncesi Türk yerleşim pratiklerinin etkili olduğu belirlenmiştir. Bu tespit eşliğinde, Anadolu Selçuklu kentleri, mekânsal ve işlevsel kimlik farklılıkları açısından, “kale kent”, “açık kent” ve “dış odaklı büyüme” modelleri olmak üzere üç farklı kategori altında sınıflandırılmıştır.Öğe The Anatolian Seljuk City an Analysis on Early Turkish Urban Models in Anatolia(VERLAG OTTO HARRASSOWITZ, 2010) Özcan, KorayThe Seljuk period has been significant in the urban history of Anatolia because it marked the inception of Turkish-Islamic colonization and urbanization processes in the region. With the establishment of the Anatolian Seljuk State in the early 12th century, Turks became actively involved in shaping the settlement patterns of Anatolia. The Anatolian Seljuk State was not merely a tribal confederation composed of Turcoman nomadic groups or subgroups originating from Central Asia and Iran; it also represented a synthesis of Christian-Byzantine social, cultural, and economic institutions with the social and cultural values derived from the sedentary or nomadic lifestyles of the Turks migrating from Central Asia and Iran to Anatolia.Öğe Denizli kentinin planlama deneyimi(2012) Özcan, Koray; Özkan, TuğrulBu araştırmanın amacı: Denizli kentinin mekânsal ve işlevsel gelişim sürecini yönlendiren yaşanmış ya da yaşanmakta olan planlama deneyimlerinin, "kırılma noktaları" ve "gelişme dinamikleri" olarak tanımlanan faktörler eşliğinde ayrıntıda irdelenmesidir. Bu irdelemeler sonunda; 1960'lı yıllarda başlayan Nazım Plan çalışmalarının ilk gelişme dinamiği olduğu, ilk kırılma noktasının ise 1976 depremi olduğu belirlenmiştir. Özellikle 1980lerden 1990'lara dek uzanan süreçte ise hızlı sanayileşmeye koşut hızlı göç ve kentleşme olguları ile mücavir alan tartışmaları eşliğinde mevzii imar planlarının kentsel gelişmeleri yönlendirdiği bir deneyim yaşandığı belirlenmiştir. 2006 yılında yakın çevre belde belediyelerinin Denizli Belediyesine bağlanmasına ilişkin olarak çıkarılan yasal düzenlemenin ise kentin geleceğe dönük kentsel gelişme süreci ve planlama deneyimleri açısından önemli bir planlama aracı olacağı düşünülmektedir.Öğe Erken Dönem Anadolu-Türk Kenti Anadolu Selçuklu Kenti ve Mekânsal Ögeleri(2010) Özcan, KoraySelçuklu dönemi, Anadolu-Türk kent kültürünün mekânsal altyapısının örgütlendiği erken Türk yerleşim ya da kolonizasyon süreci olarak tanımlanabilir. Bu süreçte, Orta Asya ve İran coğrafyasından Anadolu'ya yönelen yerleşik ya da yar yerleşik veya göçebe yaşam kökeninden gelen Türkmen toplulukları, Bizans egemenliğinden devralınan yerleşim kültürü mirası üzerinde -tamamen Anadolu'ya özgü- Türk yönü egemen bir kent kültürü oluşturmuşlardır. Bu araştırmanın amacı, Selçuklu döneminde Bizans egemenliğinden devralınan yerleşim mirası üzerinde mekânsal kurgusu yeniden yapılandırılan ya da yeni kurulan Anadolu kentlerinin mekânsal örgütlenme düzenini biçimlendiren ögelerin tanımlanmasıdır. Bu tanımlama, Anadolu'nun her yönüyle çok bilinmeyenli bir dönemi olarak, Selçuklu dönemi kentsel mekân organizasyonlarını biçimlendiren mekânsal ve işlevsel dinamiklerin ortaya konması ve Orta Asya ve İran'dan Anadolu'ya taşınan yerleşme pratikleri ile Osmanlı kentlerine aktarılan yerleşim kültürü mirasının boyutlarının belirlenmesi açısından önemlidir. Araştırma, Selçuklu dönemine ilişkin vakâyî-name ya da vakıf-name gibi yazılı kaynaklar ile arkeolojik buluntular ve mimari kalıtların, ortaya konan bir dizi varsayımlar eşliğinde irdelenerek, elde edilen bulguların kurgulanan plan ya da şemalar üzerinden değerlendirilmesine dayanan bir yöntem kurgusu içinde ele alınmıştırÖğe Erken Dönem Anadolu–Türk Kenti Anadolu Selçuklu Kenti ve Mekânsal Ögeleri(Ahmet Yesevi Univ, 2010) Özcan, KorayThe spatial background of Anatolian-Turkish towns was organized in the Seljuk period, which can be defined as the early Turkish settlement and colonization process. In this process, Turks, who came from Iran and Central Asia, participated in the settlement chain of Anatolia by founding the Seljuk state. Turks took over the towns from the Byzantine regime and re-organized them in terms of Turkish culture. The aim of this study is to determine the spatial elements of Anatolian towns which were re-established or re-organized spatially during the Seljuk period. This is important regarding the understanding of the spatial and functional dynamics which shaped the spatial organizations of Anatolian towns during the Seljuk period. It is also important in understanding Turkish settlement practices, which were transferred not only from Central Asia and Iran to Anatolia but also from Seljuk towns to Ottoman towns. The methodology of this study is based on examining historical manuscripts, archaeological findings and architectural remains and their transfer to plans and schemas. The results are evaluated according to some hypotheses developed.Öğe Orta Asya Türk kent modelleri üzerine bir tipoloji denemesi (VIII.Yüzyıldan XIII.Yüzyıla kadar)(2005) Özcan, KorayBu araştırmanın amacı; VIII.-XIII. yüzyıl zaman aralığında, Orta Asya Türk siyasal-yönetsel egemenlik coğrafyasında organize yerleşme ve ulaşım sistemi mekansal yansımaları olarak örgütlendiği öngörülen Orta Asya Türk kent modellerinin zaman-mekan değişimi kapsamında işlevsel-mekansal niteliklerinin tanımlanmasıdır. Araştırmanın dayanak noktası; Orta Asya coğrafyasının özgün koşulları, Türk kültüründeki askeri kökene dayanan Hakan ya da orduğ yerleşim geleneği, göçebe-yerleşik yaşam ortaklık ya da farklılıkları ve inanç sistemindeki değişim-dönüşüm sürecinin Türk kentlerinin mekansal kurgusu ya da organizasyonları üzerinde biçimlendirici ya da yönlendirici etkileri olduğudur. Araştırmada, kitabe, metinler ve mitolojik kayıtlar gibi Orta Asya Türk kültür tarihinin özgün kaynaklarının, etnografik-arkeolojik bulgular eşliğinde ayrıntıda irdelenmesi ve elde edilen bulguların harita ve planlar üzerine aktarılmasına dayanan bir metodoloji kurgulanmıştır.Öğe Sürdürülebilir gelişme için planlama sistemi önerisi: Urla-Çeşme-Karaburun yarımadası örneği(2013) Özcan, KorayBu araştırmanın amacı, Izmir Metropoliten Alanının batısında konumlanmış UÇK Yarımadası olarak tanımlanan Urla, Çeşme, Karaburun, Seferihisar ve Güzelbahçe ilçelerinden oluşan planlama alanındaki kentsel ve kırsal yerleşmelere yönelik sürdürülebilir mekânsal ve işlevsel gelişme stratejilerinin belirlenmesidir. Araştırma, stratejik mekânsal planlama yaklaşımını temel alan bir yöntem kurgusu temelinde ele alınmıştır. Bu araştırmanın sonunda, UÇK Yarımadası bütününde çevresel/ekolojik, sosyal-kültürel, ekonomik, kurumsal-yönetimsel ve mekânsal sürdürülebilirlik içerikli stratejilere dayanan bir planlama modeli tanımlanabilmiştir. Bu model sürdürülebilir gelişmeye rehberlik edecek, planlama, yönetişim ve finansman modellerinden oluşan bütünleşik bir planlama sistemini önermektedir.Öğe Sürdürülebilir kentsel gelişmede açık-yeşil alanların rolü "Kırıkkale, Türkiye örneği"(2006) Özcan, KorayBu araştırmanın amacı, Kırıkkale kentinde geleceğe dönük açık-yeşil alan sistemi planlama ilkelerinin sürdürülebilir kentsel geli?me potansiyel ve dinamikleri açısından kestirilmesidir. Bu kestirimler, Kırıkkale kentine yönelik hazırlanan 1/1.000 ölçekli uygulama imar planı ve raporu ile alan tespit çalışmalarından elde edilen niceliksel verilere dayandırılmıştır. Araştırma sonunda, Kırıkkale kentinin mevcut açık-yeşil alan verilerinin niceliksel açıdan yetersiz olduğu, kent formu bütününde dengesiz mekânsal dağılım gösterdiği ve sürdürülebilir kentsel gelişme dinamikleri açısından etkin kullanılmadığı belirlenmiştir. Bu tespitlere dayalı olarak, sürdürülebilir kentsel gelişme açısından geleceğe dönük açık-yeşil alan sistemi kurgusuna ilişkin bir dizi öneriler tanımlanmıştır.Öğe Sürdürülebilir kentsel koruma için açık-yeşil alan etkin bir planlama modeli: Konya kentsel koruma alanı, Türkiye örneği(2008) Özcan, KorayBu araştırmanın amacı, Türkiye'nin metropolitenleşme sürecindeki tarihsel kentlerinden Konya kentsel koruma alanında kültürel mirasa konu olan değerlerin sürdürülebilir korunması ve geliştirilmesinde açıkyeşil alan kullanımlarını etkin kılacak bir planlama modelinin mekânsal ve işlevsel ilkelerinin tanımlanmasıdır. Bu tanımlamalar, Konya kentsel koruma alanına ilişkin 1/1.000 ölçekli koruma amaçlı imar planı ve raporu ile alan tespit çalışmalarından elde edilen açık-yeşil alan kullanımlarına ilişkin niceliksel ve niteliksel verilere dayandırılmıştır. Araştırma sonunda, Konya kentsel koruma alanında mevcut açık-yeşil alan kullanımlarının gerek niceliksel gerekse niteliksel açıdan kültürel mirasa ilişkin değerlerin sürdürülebilir korunması ve geliştirilmesine yönelik etkin ve verimli kullanılmadığı belirlenmiştir. Bu tespitler eşliğinde sürdürülebilir kentsel koruma için açık-yeşil alan kullanımlarının kentsel koruma alanı arazi kullanım düzeni üzerinde mekânsal ve işlevsel açıdan etkin olduğu bir planlama modeline ilişkin mekânsal stratejiler üretilmiştir.Öğe Sürdürülebilir kentsel korumanın olabilirliği üzerine bir yaklaşım önerisi : Konya tarihi kent merkez örneği(2009) Özcan, KorayIn the third millennium acknowledged as the urban millennium, the debates and studies on heritage conservation planning are focused on sustainable conservation-development strategies for the historic cities in particular. Reflections on the heritage conservation in the historic center of urban settlements, studies have evoked sustainable conservationdevelopment strategies shaped with national and international tourism potentials depending on cultural tourism. The aim of this paper is to define conservation-development strategies for the future in a methodological setting based on strategic planning approach including both the spatio-functional setting and the institutional framework for the historic center of Konya, the city of Central Anatolia with a population of over a million people. The methodology of this paper in the context of strategic spatial planning approach is based on a process composed of four stages, in search for the possibility of sustainable urban conservation in the historic center. Firstly, a Sustainable Urban Conservation Strategy is proposed to be prepared which develops the spatio-functional framework for the conservation and improvement of local identity and heritage values. Secondly, a Sustainable Urban Conservation Matrix must be composed to include an analysis relating to the strategic spatial planning and its implementation process in the future. Thirdly, by using a SWOT analysis and Integrated Synthesis, the center must be assessed according to the spatial and the functional problematic. And finally, a Sustainable Plan Schema defining the main criteria for the conservation and development of the area in concern must be prepared in the context of priority planning and detailed urban design focus areas.The paper tries to contribute the planning debates on the historical center of Konya and also on the planning and implementation processes on historic city centers in Turkey.
