Yalnız Mısın? Selçuk Üniversitesi Öğrencilerinde Yalnızlık Düzeyi ile Ilgili Bir Çalışma
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2009
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Objective: Human beings arc social by nature. They desire to form and maintain positive and significant interpersonal relationships. Loneliness may affect mood, social skills and sociability. In addition to mental health problems, an obvious negative influence on physical wellbeing has been linked lo loneliness. Approximately 15-30% of people experience loneliness. The aim of this study was to evaluate the relationship of loneliness with gender, age and socio-demographic variables in a group of university students. Methods: R-L'CLA scale was applied to the voluntary university students who admitted to community-health center for any reason except illness. Independent variables were collected by a questionnaire. Chisquare, correlation, t-test and Tukcy analysis were employed. Results: The participants were 446 students (244 women, 202 men) whose mean age was 20.84 ±1.97 years. The overall prevalence of feeling lonely was 43.3%. The loneliness levels of male students were significantly higher than female students (p<0.05). Although, other variables were not effecting loneliness levels (p>0.05), satisfaction with current environment had a significant positive effect (p<0.05). Conclusion: Although association of loneliness and organic illnesses is still in debate, more frequent use of health care systems by lonely individuals was documented. The recognition and assessment of loneliness should be a key especially for primary care physicians lo enhance life satisfaction and physical health of individuals.
Amaç: Insanlar yaratılış itibariyle sosyal varlıklardır. Kişiler arası pozitif ve özel ilişkiler kurmaya ve sürdürmeye çalışırlar. Yalnızlık, kişinin duygu durumunu, sosyal becerilerini ve sosyalleşmesini etkileyebilir. Akıl sağlığı problemlerinin yanı sıra yalnızlığın beden sağlığı üzerine de belirgin negatif etkisi vardır. Yaklaşık olarak insanların % 15-30'u bir yalnızlık duygusunu deneyimlemektedir. Amaç: Bu çalışmanın amacı bir grup üniversite öğrencisinde yalnızlık duygusu ile cinsiyet, yaş ve bazı sosyo-demografik verilerin arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Yöntem: Hastalık dışı bir nedenle sağlık merkezine başvurup çalışmaya katılmayı kabul eden öğrencilere genel yalnızlık duygusu ölçeği olan R-UCLA ölçeği uygulandı. Bağımsız değişkenler bu ölçeğe ilave edilen sorularla toplandı. Ki-kare, korelasyon, t-testi ve Tukey analizi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan 446 öğrencinin (244 kız, 202 erkek) ortalama yaşı 20.84±1.97 yıldı. Yalnızlık prevalansı %43.3 olarak saptandı. Erkek öğrencilerin yalnızlık düzeyleri kızlardan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti(p<0.05). Diğer sosyo-demografik değişkenler yalnızlık düzeyi üzerine etkili bulunmadığı halde (p>0.05) yaşadığı çevreden memnun olma durumu yalnızlık düzeyini olumlu yönde etkilemekteydi(p<0.05). Sonuç: Yalnızlık ile organik hastalıklar arasındaki bağlantı halen tartışmalı olmasına karşın yalnız kişilerin sağlık sistemini daha fazla kullandıkları belirlenmiştir. Yalnızlığın tespiti ve düzeyinin değerlendirilmesi özellikle birinci basamak hekimleri için kişinin yaşam kalitesini ve beden sağlığını artırmak için anahtar rolü oynayabilir.
Amaç: Insanlar yaratılış itibariyle sosyal varlıklardır. Kişiler arası pozitif ve özel ilişkiler kurmaya ve sürdürmeye çalışırlar. Yalnızlık, kişinin duygu durumunu, sosyal becerilerini ve sosyalleşmesini etkileyebilir. Akıl sağlığı problemlerinin yanı sıra yalnızlığın beden sağlığı üzerine de belirgin negatif etkisi vardır. Yaklaşık olarak insanların % 15-30'u bir yalnızlık duygusunu deneyimlemektedir. Amaç: Bu çalışmanın amacı bir grup üniversite öğrencisinde yalnızlık duygusu ile cinsiyet, yaş ve bazı sosyo-demografik verilerin arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Yöntem: Hastalık dışı bir nedenle sağlık merkezine başvurup çalışmaya katılmayı kabul eden öğrencilere genel yalnızlık duygusu ölçeği olan R-UCLA ölçeği uygulandı. Bağımsız değişkenler bu ölçeğe ilave edilen sorularla toplandı. Ki-kare, korelasyon, t-testi ve Tukey analizi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan 446 öğrencinin (244 kız, 202 erkek) ortalama yaşı 20.84±1.97 yıldı. Yalnızlık prevalansı %43.3 olarak saptandı. Erkek öğrencilerin yalnızlık düzeyleri kızlardan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti(p<0.05). Diğer sosyo-demografik değişkenler yalnızlık düzeyi üzerine etkili bulunmadığı halde (p>0.05) yaşadığı çevreden memnun olma durumu yalnızlık düzeyini olumlu yönde etkilemekteydi(p<0.05). Sonuç: Yalnızlık ile organik hastalıklar arasındaki bağlantı halen tartışmalı olmasına karşın yalnız kişilerin sağlık sistemini daha fazla kullandıkları belirlenmiştir. Yalnızlığın tespiti ve düzeyinin değerlendirilmesi özellikle birinci basamak hekimleri için kişinin yaşam kalitesini ve beden sağlığını artırmak için anahtar rolü oynayabilir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Loneliness, Preventive health care, University students, koruyucu sağlık hizmeti, Üniversite öğrencileri, Yalnızlık
Kaynak
Marmara Medical Journal
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Q4
Cilt
22
Sayı
1
Künye
Karaoğlu, N., Avşaroğlu, S., Deniz, M. E., (2009). Yalnız Mısın? Selçuk Üniversitesi Öğrencilerinde Yalnızlık Düzeyi ile İlgili Bir Çalışma. Marmara Medical Journal, 22(1), 19-26.
