Yazar "Er, Ayşe" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 19 / 19
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Doksorubisinin neden olduğu organ hasarlarında Nerium oleander distilatının koruyucu etkinliğinin belirlenmesi(2014) Dik, Burak; Er, Ayşe; Çorum, OrhanAmaç: Araştırmanın amacı doksorubisinin neden olduğu oksidatif hasar ve diğer yan etkilere Nerium oleander (NO) distilatının etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: NO yaprakları toplandıktan sonra distilasyonu yapılarak liyofilize edildi. Araştırmada 28 adet rat, Kontrol, Doksorubisin (3 mg/kg, iki günde bir peritoniçi, 6 uygulama), NO (1 mg/kg/gün, oral) ve Doksorubisin (3 mg/kg, iki günde bir peritoniçi, 6 uygulama) NO (1 mg/kg/gün, oral) olmak üzere 4 gruba ayrıldı ve uygulamalar 11 gün süresince yapıldı. Son uygulamadan 24 saat sonra anestezi altındaki ratların kalplerinden kan alındı ve hemen ötenazi edildi. Ayrıca kalp, karaciğer ve böbrek organları alınarak homojenize edildi. Organ tiobarbiturik asit türevi reaktif maddeler (TBARS) düzeyleri ELISA, serum biyokimyasal değerleri otoanalizörle ve tam kan değerleri kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Doksorubisin grubunun böbrek TBARS değeri NO distilatı grubundan yüksek (P0.05) belirlenirken, Doksorubisin grubunun kalp TBARS değeri Doksorubisin NO distilatı grubundan düşük (P0.05) belirlendi. Doksorubisin uygulamasının kan hücreleri sayıları, hemoglobin ve hematokrit düzeylerini Kontrol grubuna göre düşürdüğü (P0.05), Doksorubisin NO distilatı uygulamasının sadece hematokrit değerini yükselttiği belirlendi. Doksorubisin uygulamasının serum total protein ile albümin düzeylerini Kontrol grubuna göre düşürdüğü (P0.05), Doksorubisin NO distilatı uygulamasının Kontrol grubuna göre aspartat aminotransferaz ile kan üre nitrojen değerlerini yükselttiği (P0.05) ve total protein, albümin ile kreatinin değerlerini düşürdüğü (P0.05) belirlendi. Öneri: Mevcut araştırmada kullanılan NO distilatı düzeyinin, doksorubisinin neden olduğu istenmeyen etkileri engellemede belirgin etkisinin olmadığı ifade edilebilir.Öğe Doksorubisinin neden olduğu organ hasarlarında Nerium oleander distilatının koruyucu etkinliğinin belirlenmesi(Selçuk Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi, 2014) Er, Ayşe; Çorum, Orhan; Dik, BurakAmaç: Araştırmanın amacı doksorubisinin neden olduğu oksidatif hasar ve diğer yan etkilere Nerium oleander (NO) distilatı- nın etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: NO yaprakları toplandıktan sonra distilasyonu yapılarak liyofilize edildi. Araştırmada 28 adet rat, Kontrol, Doksorubisin (3 mg/kg, iki günde bir peritoniçi, 6 uygulama), NO (1 mg/kg/gün, oral) ve Doksorubisin (3 mg/kg, iki günde bir peritoniçi, 6 uygulama) + NO (1 mg/kg/gün, oral) olmak üzere 4 gruba ayrıldı ve uygulamalar 11 gün süresince yapıldı. Son uygulamadan 24 saat sonra anestezi altındaki ratların kalplerinden kan alındı ve hemen ötenazi edildi. Ayrıca kalp, karaci- ğer ve böbrek organları alınarak homojenize edildi. Organ tiobarbiturik asit türevi reaktif maddeler (TBARS) düzeyleri ELISA, serum biyokimyasal değerleri otoanalizörle ve tam kan değerleri kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Doksorubisin grubunun böbrek TBARS değeri NO distilatı grubundan yüksek (P<0.05) belirlenirken, Doksorubisin grubunun kalp TBARS değeri Doksorubisin + NO distilatı grubundan düşük (P<0.05) belirlendi. Doksorubisin uygulaması- nın kan hücreleri sayıları, hemoglobin ve hematokrit düzeylerini Kontrol grubuna göre düşürdüğü (P<0.05), Doksorubisin + NO distilatı uygulamasının sadece hematokrit değerini yükseltti- ği belirlendi. Doksorubisin uygulamasının serum total protein ile albümin düzeylerini Kontrol grubuna göre düşürdüğü (P<0.05), Doksorubisin + NO distilatı uygulamasının Kontrol grubuna göre aspartat aminotransferaz ile kan üre nitrojen değerlerini yükselttiği (P<0.05) ve total protein, albümin ile kreatinin değerlerini düşürdüğü (P<0.05) belirlendi. Öneri: Mevcut araştırmada kullanılan NO distilatı düzeyinin, doksorubisinin neden olduğu istenmeyen etkileri engellemede belirgin etkisinin olmadığı ifade edilebilir.Öğe Effect of etanercept on cytokines and 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2 alpha concentrations during endotoxemia(WILEY-BLACKWELL, 2012) Er, Ayşe; Dik, Burak; Altan, Feray; Çetin, Gül; Üney, Kamil; Elmas, Muammer; Yazar, Enver[Abstract not Available]Öğe Effect of flunixin meglumine on cytokine levels in experimental Endotoxemia in mice(WILEY, 2007) Yazar, Enver; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Altunok, Vahdettin; Elmas, MuammerIn this study, effect of flunixin meglumine on serum tumour necrosis factor alpha, (TNF alpha) interleukin-1 beta and interleukin-10 levels was investigated in lipopolysaccharide-induced endotoxic mice. Healthy 273 Balb/C mice were used and divided into three equal groups. Group 1 was injected lipopolysaccharide (Escherichia coli 0 111:134, 250 mu g/mouse, intraperitoneally), Group 2 was injected flunixin meglumine (2.5 mg/kg, subcutaneously), and Group 3 was injected lipopolysaccharide + flunixin meglumine. After the treatments, at 0., 1., 2., 3., 6., 12., 24th hours and 3., 5., 7. 14., 21., 28th days blood samples were taken from seven mice in each group. Serum TNF alpha, interleukin-1 beta and interleukin-10 levels were measured using commercially available kits by enzyme-linked immunoassay. Flunixin meglumine did not affect the cytokine levels in healthy animals. While lipopolysaccharide increased serum TNF alpha, interleukin-1 beta and interleukin-10 levels, flunixin meglumine inhibited increases at levels of all cytokines. As result, flunixin meglumine showed depressor effect on cytokine levels in endotoxemia and the effect may be a reason for the first chosen member of nonsteroid anti-inflammatory drug in endotoxemia.Öğe Effect of Tilmicosin on Serum Cytokine Levels in the Endotoxemia(2009) Uney, Kamil; Er, Ayşe; Avcı, Gülcan; Bülbül, Aziz; Elmas, Muammer; Yazar, EnverAbstract: The effect of tilmicosin on serum cytokine concentrations were investigated in healthy and lipopolysaccharide-treated mice. The mice were divided into 3 groups. Lipopolysaccharide (250 µg, Escherichia coli 0111:B4, intraperitoneally) was injected into the positive control group. The other 2 groups received tilmicosin (20 mg kg, subcutaneously) concurrently without or with lipopolysaccharide. After treatment, serum samples were collected at 0, 1.5, 3, 6, 12 and 24 h. Serum tumor necrosis factor, interleukin-1 and interleukin-10 levels were determined by enzyme-linked immunosorbent assay. Lipopolysaccharide increased all cytokine levels in the healthy mice. Tilmicosin slightly induced interleukin-1 production in the healthy mice, while it had no effect on tumor necrosis factor or interleukin-10 productions. However, tilmicosin elevated (p<0.05) tumor necrosis factor, interleukin-1 and interleukin-10 levels in lipopolysaccharide-treated mice. In conclusion, these data suggest that tilmicosin stimulates both proinflammatory and antiinflammatory cytokines at the dose recommended for infection.Öğe EFFECTS OF DIFFERENT DOSES OF DEXAMETHASONE PLUS FLUNIXIN MEGLUMINE ON SURVIVAL RATE IN LETHAL ENDOTOXEMIA(DE GRUYTER POLAND SP ZOO, 2009) Er, Ayşe; Üney, Kamil; Altan, Feray; Çetin, Gül; Yazar, Enver; Elmas, MuammerEffects of different doses of dexamethasone plus flunixin meglumine on survival rate were investigated in lethal endotoxemia. A total of 60 Balb/C female mice were divided into 4 equal groups. Lethal endotoxemia (80-100%) was induced by lipopolysaccharide injection (Group 1, 1 mg, intraperinoneally). At 4 hours after the lipopolysaccharide injection; low-dose dexamethasone (0.6 mg/kg, SID, 5 days, intramuscularly) + flunixin meglumine (2 mg/kg, SID, 5 days, subcutaneously), normal-dose dexamethasone (2 mg/kg, SID, 5 days, intramuscularly) + flunixin meglumine (2 mg/kg, SID, 5 days, subcutaneously) and high-dose dexamethasone (10 mg/kg, SID, 5 days, intramuscularly) + flunixin meglumine (2 mg/kg, SID, 5 days, subcutaneously) were injected to Group 2, 3 and 4, respectively. After the injections, survival was monitored at 7 days and 13.3%, 13.3%, 33.3% and 73.3% survival rates were observed in Groups 1, 2, 3 and 4, respectively. As results, high-dose dexamethasone plus flunixin meglumine may be the treatment of choice for endotoxaemia in animals.Öğe Effects of Drugs on Kinetic Values of Cytokines, Adenosine Deaminase and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F? in Endotoxemia: A Different Approach 2(2010) Altan, Feray; Elmas, Muammer; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Çetin, Gül; Traş, Bünyamin; Yazar, EnverAmaç: Lipopolisakkaritle (LPS) oluşturulan deneysel endotoksemide sitokinler, adenozin deaminaz (ADA) ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F2? (PGM)’nın kinetik değerlerine tek başlarına ve/veya kombine uygulanan enrofloksasin (ENR), fluniksin meglumin (FM) ve deksametazonun (DEX) etkilerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada kullanılan ratlar 7 gruba ayrıldı. Deneysel endotoksemi oluşturmak için pozitif kontrol grubu dahil bütün gruplara LPS uygulandı. Diğer altı gruba ENR, FM, düşük doz DEX, yüksek doz DEX, ENR+FM+düşük doz DEX ve ENR+FM+yüksek doz DEX uygulandı. Uygulama sonrası 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde kan örnekleri toplandı. Tümör nekroz faktör alfa (TNF?), interlökin-6 (IL6), interlökin-10 (IL-10), ADA ve PGM düzeyleri ELISA ile belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA0-48) farmakokinetik programla, plazma veya serum maksimum konsantrasyon (Cmax) ile maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (tmax) direk bakı yöntemiyle belirlendi. Bulgular: Pozitif kontrol (LPS) grubuyla kıyaslandığında EAA0-48 değerlerinin; ENR grubunda PGM için artarken (p<0.05), IL-6, IL-10 ve ADA için azaldığı (p<0.05); FM grubunda IL-6 ve ADA’ya özgü olarak küçüldüğü (p<0.05); DEX tek başına veya kombine uygulandığı gruplarda da azaldığı (p<0.05) belirlendi. Öneri: Farklı örnekleme zamanlarında çok sayıda ölçülen aynı endotoksemi belirteçlerinin toplu değerlendirilmesinde kinetik parametrelerden özellikle EAA’nin farklı ve akılcı bir yaklaşım olarak dikkate alınabileceği kanaatine varıldı.Öğe Effects of Drugs Used in Endotoxic Shock on Oxidative Stress and Organ Damage Markers(TAYLOR & FRANCIS LTD, 2010) Yazar, Enver; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Bülbül, Aziz; Avcı, Gülcan Erbil; Elmas, Muammer; Traş, BünyaminThe aim of this study was to determine the effects of enrofloxacin (ENR), flunixin meglumine (FM) and dexamethasone (DEX) on antioxidant status and organ damage markers in experimentally-induced endotoxemia. Rats were divided into three groups. To induce endotoxemia, lipopolysaccharide (LPS) was injected into all groups, including the positive control. The two other groups received the following drugs (simultaneously with LPS): ENR + FM + low-dose DEX and ENR + FM + high-dose DEX. After the treatments, blood samples were collected at 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 and 48 h. Oxidative stress parameters were determined by ELISA, while serum organ damage markers were measured by autoanalyser. LSP increased (p < 0.05) malondialdehyde, 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F-2 alpha and nitric oxide, while LPS reduced vitamin C. These changes were especially inhibited (p < 0.05) by ENR + FM + high-dose DEX. LPS increased organ damages markers. Cardiac and hepatic damage was not completely inhibited by any treatment, whereas renal damage was inhibited by two treatments. This study suggested that ENR + FM + high-dose DEX is most effective in the LPS-caused oxidative stress and organ damages.Öğe Effects of Enrofloxacin, Flunixin and Dexamethasone on Indicators of Oxidative and Organ Damage in Lipopolysaccharide-Induced Endotoxemia(Medwell Online, 2010) Er, Ayşe; Altan, Feray; Çetin, Gül; Üney, Kamil; Traş, Bünyamin; Elmas, Muammer; Yazar, EnverThe aim of this study was to determine the effects of enrofloxacin., flunixin meglumine and dexamethasone on antioxidant status and markers of organ damage in endotoxemia. Rats were divided into four groups. The groups received the following drugs (simultaneously with lipopolysaccharide): enrofloxacin, flunixin meglumine, low-dose dexamethasone or high-dose dexamethasone, respectively. After the treatments, serum and plasma samples were collected at 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 and 48 h. The levels of malondialdehyde, nitric oxide, superoxide dismutase, vitamin C and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F-2 alpha were determined with ELISA. The cardiac, hepatic and renal damage markers were measured with autoanalyzer. Elevated levels of malondialdehyde were relatively inhibited by high-dose dexamethasone. Increases in the levels of nitric oxide were inhibited by low and high-dose dexamethasone while increases in the level of 13,14-dihydro-15-keto prostaglandin F-2 alpha were inhibited by all treatments except enrofloxacin. No treatments inhibited the decrease in vitamin C levels. Cardiac and hepatic damage was not inhibited completely whereas renal damage was inhibited by treatment with low or high-dose dexamethasone. The results show that although low-dose dexamethasone had antioxidant activity and protected against organ damage, high-dose dexamethasone may be more beneficial in the treatment of endotoxemia.Öğe Effects of Enrofloxacin, Flunixin Meglumine and Dexamethasone on Disseminated Intravascular Coagulation, Cytokine Levels and Adenosine Deaminase Activity in Endotoxaemia in Rats(Akademiai Kiado Rt, 2010) Yazar, Enver; Bülbül, Aziz; Avcı, Gülcan Erbil; Er, Ayşe; Üney, Kamil; Elmas, Muammer; Traş, BünyaminThe aim of this study was to determine the effects of drugs used in the treatment of endotoxaemia on disseminated intravascular coagulation, cytokine levels and adenosine deaminase activities in endotoxaemic rats. Rats were divided into seven groups. Lipopolysaccharide (LPS) was injected into all groups, including the positive control group. The other six groups received the following drugs: enrofloxacin (ENR), flunixin meglumine (FM), low-dose dexamethasone (DEX), high-dose DEX, ENR + FM + low-dose DEX, and ENR + FM + high-dose DEX. After the treatments, serum and plasma samples were collected at 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 and 48 hours (h). A coagulometer was used to determine the levels of coagulation values, while ELISA was used to assay serum cytokines and adenosine deaminase (ADA). Low-dose DEX alone and combined treatments depressed the levels of cytokines and ADA (from 371 to 70 IU/L at 6 h) significantly and inhibited the decrease of coagulation values (antithrombin from 67 to 140% at 6 h, fibrinogen from 54 to 252 mg/dL at 6 h). In summary, FM + high-dose DEX may be the preferred treatment of endotoxaemia because of its highest effectiveness. FM plus high-dose DEX may be a new therapy for endotoxaemic domestic animals.Öğe Effects of Tylosin on Serum Cytokine Levels in Healthy and Lipopolysaccharide-Treated Mice(Akademiai Kiado Zrt, 2010) Er, Ayşe; Yazar, Enver; Üney, Kamil; Elmas, Muammer; Altan, Feray; Çetin, GülThe effects of different doses of tylosin on serum cytokine concentrations were investigated in healthy and lipopolysaccharide-treated mice. The mice were divided into seven groups. Lipopolysaccharide (LPS) was injected into the positive control group. The other six groups received three different tylosin doses concurrently without or with LPS: 10 mg/kg, 100 mg/kg, 500 mg/kg, 10 mg/kg + LPS, 100 mg/kg + LPS and 500 mg/kg + LPS. After treatment, serum samples were collected at 0, 1, 2, 3, 6, 12 and 24 hours. Serum tumour necrosis factor alpha (TNF alpha), interleukin 1 beta (IL1 beta) and IL10 levels were determined by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Tylosin doses of 10 and 100 mg/kg induced no cytokine production in the healthy mice. Tylosin at 500 mg/kg had no effect on TNF alpha or IL1 beta production, but it induced IL10 production in healthy mice. All doses of tylosin reduced the elevated TNF alpha and IL1 beta in LPS-treated mice but increased their IL10 levels. In conclusion, these data suggest that tylosin has an immunomodulatory effect at the dose recommended for use against infection.Öğe Koçlara deksametazon uygulamasının kan oksidatif durum ve prostaglandin F2? metaboliti düzeyine etkisi(2016) Er, Ayşe; Çorum, Orhan; Eser, Hatice; Bahçivan, Emre; Dik, Burak; Yazar, EnverAmaç: Bu araştırmanın öncelikli amacı sağlıklı koçlara deksametazon uygulamasının serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri (TBARS) ve plazma 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F2? (PGM) düzeyine etkisini belirlemektir. Ayrıca deksametazonun hemogram ve serum biyokimyasal parametrelere etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 10 adet koça derialtı yolla tek sefer 0.5 mg/kg dozda deksametazon uygulandı. Hayvanlardan uygulama öncesi (0. saat, Kontrol grup) ve sonrası 0.25, 0.5, 1, 2, 4, 8, 12 ve 24. saatlerde kan örnekleri alındı. Serum TBARS ve plazma PGM düzeyleri ELISA okuyucusunda belirlendi. Hemogram değerleri kan hücresi sayım cihazında ölçülürken, biyokimyasal parametreler otoanalizörde ölçüldü.Bulgular: Deksametazonun serum TBARS düzeyinde istatistiki olmayan dalgalanmalara neden olduğu belirlenirken, plazma PGM düzeyine etkisinin olmadığı tespit edildi. Akyuvar ve serum glikoz düzeylerinde ise yükselmelere (P0.05) neden olduğu gözlendi Öneri: Deksametazonun sağlıklı koçlarda belirgin düzeyde antioksidan ve anti-PGM etki göstermediği, ancak hastalık durumunda daha farklı etkiler gösterebileceği ifade edilebilir.Öğe Koyunlarda tarantula cubensis alkolik ekstraktının (Theranekron) serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünlerine etkisi(2014) Dik, Burak; Er, Ayşe; Çorum, OrhanAmaç: Mevcut araştırmanın amacı koyunlarda Tarantula cubensis alkolik ekstraktının serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünlerine etkisini değerlendirmektir. Ayrıca hematolojik ve biyokimyasal parametrelere etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Altı adet Akkaraman koyuna tek doz (6 mL/koyun, SC) Tarantula cubensis alkolik ekstraktı uygulandı. Kan örnekleri uygulamadan hemen önce (0 saat, kontrol) ve sonraki 2, 4, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde alındı. Serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeyi ELISA okuyucusunda belirlendi. Biyokimyasal ve hematolojik parametreler sırası ile otoanalizör ve kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Tarantula cubensis alkolik ekstraktı koyunlarda serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeyini belirgin şekilde düşürdü, ancak istatistiki fark belirlenmedi. Ayrıca ekstratın hematolojik ve biyokimyasal parametrelere olumsuz etkisi belirlenmedi. Öneri: Tarantula cubensis alkolik ekstraktının antioksidan etkinlik gösterebileceği ve kısa süreli değerlendirilmesi dikkate alındığında koyunlarda güvenli olabileceği ifade edilebilir.Öğe Koyunlarda Tarantula cubensis alkolik ekstraktının (Theranekron®) serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünlerine etkisi(Selçuk Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi, 2014) Er, Ayşe; Çorum, Orhan; Dik, BurakAmaç: Mevcut araştırmanın amacı koyunlarda Tarantula cubensis alkolik ekstraktının serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünlerine etkisini değerlendirmektir. Ayrıca hematolojik ve biyokimyasal parametrelere etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Altı adet Akkaraman koyuna tek doz (6 mL/koyun, SC) Tarantula cubensis alkolik ekstraktı uygulandı. Kan örnekleri uygulamadan hemen önce (0 saat, kontrol) ve sonraki 2, 4, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde alındı. Serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeyi ELISA okuyucusunda belirlendi. Biyokimyasal ve hematolojik parametreler sırası ile otoanalizör ve kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Tarantula cubensis alkolik ekstraktı koyunlarda serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeyini belirgin şekilde düşürdü, ancak istatistiki fark belirlenmedi. Ayrıca ekstratın hematolojik ve biyokimyasal parametrelere olumsuz etkisi belirlenmedi. Öneri: Tarantula cubensis alkolik ekstraktının antioksidan etkinlik gösterebileceği ve kısa süreli değerlendirilmesi dikkate alındığında koyunlarda güvenli olabileceği ifade edilebilir.Öğe Makrolid Antibiyotiklerin Lipopolisakkarit ile Akciğer Hasarı Oluşturulan Ratlarda Kan Yangı Mediatörleri ve Organ Hasar Belirteçlerine Etkileri(2010) Er, Ayşe; Yazar, EnverAmaç: Lipopolisakkarit ile deneysel akciğer enfeksiyon modeli oluşturulmuş ratların serum/plazmalarında yangı mediatörleri ile organ hasar belirteçlerine veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Toplam 198 adet rat kullanıldı. 6 adet rat 0. saat örnekleme zamanı için ayrıldı. 192 adet SpragueDawley ırkı rat; lipopolisakkarit (Escherichia coli 0111:B4, 0.5 mg/200 ?l, intratraheal), lipopolisakkarit + tilozin (10 mg/kg, derialtı), lipopolisakkarit + tilmikosin (20 mg/kg, derialtı) ve lipopolisakkarit + tulatromisin (2.5 mg/kg, derialtı) uygulama grubu olmak üzere 4 eşit gruba ayrıldı. Uygulamalardan sonraki 0.5, 1, 1.5, 2, 4, 6, 12 ve 24. saatlerde genel anestezi altında kalpten kan örnekleri alındı. Serum tümör nekrozis faktör-?, interlökin-1?, interlökin-6 ve interlökin-10 düzeyleri ve plazma 13, 14-dihydro-15- keto-prostaglandin F2? düzeyleri ELISA ile belirlendi. Serum C-reaktif protein, kreatin kinaz-MB, alkalen fosfataz, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, üre, kreatinin, kolesterol ve trigliserit düzeyleri ise otoanalizörde belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA0-24), maksimum konsantrasyon (Cmax) ve maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (tmax) farmakokinetik programla belirlendi. Bulgular: Makrolid antibiyotiklerin serum tümör nekrozis faktör-? ve 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2? düzeylerini artırdığı belirlendi. Öneri: Veteriner sahada kullanılan makrolid antibiyotiklerin savunma sistemi üzerinde baskılayıcı etkileri olmayabileceği belirlendi. Ancak makrolid antibiyotiklerin immun sistem üzerinde etkilerinin net olarak anlaşılabilmesi için özellikle doza bağlı etkilerinin araştırılması gerektiği kanaatine varıldı.Öğe Makrolid grubu antibiyotiklerin endotoksemide sitokin düzeylerine etkisi(Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2009) Er, Ayşe; Yazar, EnverBeşeri hekimlikte kullanılan makrolid antibiyotiklerin solunum sisteminde antibakteriyel etkinliği dışında antiinflamatuar etkisinin varlığı bilinmektedir. Veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin lipopolisakkaritle deneysel akciğer enfeksiyonu oluşturulmuş ratların bronkoalveolar lavaj sıvısı ve serumlarında yangı mediatörleri ve organ hasar belirteçlerine etkisi incelenmemiştir. Mevcut araştırmanın amacı, lipopolisakkaritle deneysel akciğer enfeksiyon modeli oluşturulmuş ratlarda bronkoalveolar lavaj sıvısı ve serumda yangı mediatörleri ile organ hasar belirteçlerine veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin etkisini incelemektir. Araştırmada 198 adet Sprague-Dawley ırkı rat kullanıldı. Altı adet rat bütün gruplara 0. saat değeri oluşturmak için ayrıldı. 192 adet rat ise lipopolisakkarit (Escherichia coli 0111:B4, 0,5 mg/200 ?l, intratrehal), lipopolisakkarit + tilozin (10 mg/kg, derialtı), lipopolisakkarit + tilmikosin (20 mg/kg, derialtı) ve lipopolisakkarit + tulatromisin (2,5 mg/kg, derialtı) uygulama grubu olmak üzere 4 eşit gruba ayrıldı. Lipopolisakkarit uygulanan grup dışındaki uygulamalarda antibiyotikler lipopolisakkarit ile eş zamanlı olarak derialtı yapıldı. Uygulamalardan sonraki 0,5., 1., 1,5., 2., 4., 6., 12. ve 24. saatlerde genel anestezi altında bronkoalveolar lavaj sıvısı ve kalpten kan örnekleri alındı. Serum ile bronkoalveolar lavaj sıvısı tümör nekrozis faktör-?, interlökin-1ß, interlökin-6 ve interlökin-10 düzeyleri ve plazma ile bronkoalveolar lavaj sıvısı 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2? düzeyleri ELISA/spektrofotometre okuyucusunda belirlendi. Bronkoalveolar lavaj sıvısı ve serum C-reaktif protein ile serum kreatin kinaz-MB, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, alkalen fosfataz, kolesterol, trigliserid, üre ve kreatinin düzeyleri ise otoanalizörde belirlendi. Araştırma sonucunda, makrolid antibiyotiklerin bronkoalveolar lavaj sıvısında lipopolisakkaritin neden olduğu sitokin ve C-reaktif protein artışlarını engellediği belirlendi. Serumda ise makrolid antibiyotiklerin sitokin düzeylerini artırdığı belirlendi. Sonuç olarak, akciğerde yangı mediatörlerini (sitokinler, 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2?, C-reaktif protein) baskılayıcı etki yaparak antiinflamatuar etkinlik gösteren makrolid antibiyotiklerin, aynı etkiyi serumda göstermediği ifade edilebilir. Makrolid antibiyotiklerin immun sistem üzerinde etkilerinin net olarak anlaşılabilmesi için özellikle doza bağlı etkilerinin araştırılması gerektiği kanaatine varıldı.Öğe Marbofloksasinin kardiyotoksik etkilerinin araştırılması(Selçuk Üniversitesi Veterinerlik Fakülesi, 2019) Coşkun, Devran; Dik, Burak; Korkmaz, Yasemin; Canbar, Rahmi; Er, Ayşe; Yazar, EnverAmaç: Mevcut araştırmanın öncelikli amacı marbofloksasinin kardiyotoksik etkilerini kalp hasarı belirteçleri olan serum troponin I, kreatin kinaz-MB (CK-MB), laktat dehidrogenaz (LDH) ve aspartat aminotransferaz (AST) düzeyleri ölçümü ile belirlemektir. Ayrıca karaciğer fonksiyon [alkalen fosfotaz (ALP), alanin aminotransferaz (ALT), gamma glutamiltransferaz (GGT), total protein], böbrek fonksiyon [kan üre nitrojen (BUN), kreatinin] ve hemogram [akyuvar (WBC), alyuvar (RBC), platelet, hemoglobin, hemotokrit] parametreleri üzerine etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 10 adet Merinos ırkı erkek tokluya marbofloksasin (10 mg/kg/gün, deri altı) 14 gün süresince uygulandı. 0. (Kontrol), 1., 3., 5., 7., 9., 11., 13. ve 15. günler kan örnekleri alındı. Koyun spesifik serum CK-MB ve troponin I düzeyleri ELISA okuyucusunda, serum LDH, AST, ALT, ALP, GGT, total protein, kreatinin ve BUN değerleri otoanalizörde ve hemogram parametreleri kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Marbofloksasin uygulamasının kalp hasarı belirteçi troponin I düzeyinde istatistiki olmayan (P>0,05), LDH ve AST düzeylerinde ise istatistiki (P<0,05) yükselmelere neden olduğu belirlendi. Marbofloksasin uygulamasının karaciğer fonksiyon parametreleri üzerine olumsuz etkisi belirlenmezken (P>0,05), böbrek fonksiyon parametrelerinden BUN düzeyinde artışlara (P<0,05), kreatinin düzeyinde ise istatistiki (P<0,05) dalgalanmalara neden olduğu belirlendi. Hemogram parametrelerinde ise referans değerlere yakın geçici düşmeler (P<0,05) gözlendi. Öneri: Koyunlara yüksek dozlarda uzun süreli marbofloksasin kullanılması gerektiğinde kardiyotoksisite açısından dikkatli olunması gerektiği ifade edilebilir. Ancak marbofloksasinin kardiyotoksik etkileri histopatolojik olarak doğrulanmalıdır.Öğe Pharmacokinetic Profile of Ceftiofur Sodium in Endotoxemic Newborn Calves Treated with Single and Combined Therapy(WILEY-BLACKWELL, 2012) Elmas, Muammer; Altan, Feray; Üney, Kamil; Er, Ayşe; Yazar, Enver[Abstract not Available]Öğe Pharmacokinetics of Cefquinome in Red-eared Slider Turtles (Trachemys Scripta Elegans) After Single Intravenous and Intramuscular Injections(John Wiley & Sons Ltd, 2018) Üney, Kamil; Altan, Feray; Çetin, Gül; Aboubakr, Mohamed; Dik, Burak; Sayın, Zafer; Er, Ayşe; Elmas, MuammerThe purpose of this study was to evaluate the pharmacokinetics of cefquinome (CFQ) following single intravenous (IV) or intramuscular (IM) injections of 2 mg/kg body weight in red-eared slider turtles. Plasma concentrations of CFQ were determined by high-performance liquid chromatography and analyzed using noncompartmental methods. The pharmacokinetic parameters following IV injection were as follows: elimination half-life (t1/2λz) 21.73 ± 4.95 hr, volume of distribution at steady-state (Vdss) 0.37 ± 0.11 L/kg, area under the plasma concentration–time curve (AUC0–∞) 163 ± 32 μg hr−1 ml−1, and total body clearance (ClT) 12.66 ± 2.51 ml hr−1 kg−1. The pharmacokinetic parameters after IM injection were as follows: peak plasma concentration (Cmax) 3.94 ± 0.84 μg/ml, time to peak concentration (Tmax) 3 hr, t1/2λz 26.90 ± 4.33 hr, and AUC0–∞ 145 ± 48 μg hr−1 ml−1. The bioavailability after IM injection was 88%. Data suggest that CFQ has a favorable pharmacokinetic profile with a long half-life and a high bioavailability in red-eared slider turtles. Further studies are needed to establish a multiple dosage regimen and evaluate clinical efficacy.
